Πολλά εν θέλω να σου πω…

Σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

Ο Ζαχαρίας Καρούνης και μια ομάδα τεσσάρων μουσικών επιλέγουν τραγούδια από τον κώδικα του Ιστορικού & Παλαιογραφικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, χειρόγραφο 37, και τα παρουσιάζουν στο κοινό για πρώτη φορά. Πρόκειται για συλλογή τραγουδιών του 19ου αι, των οποίων οι μελωδίες αποτυπώνονται στην αναλυτική βυζαντινή σημειογραφία, πάνω σε στίχους που αποπνέουν ρομαντισμό. Το κύριο θέμα των τραγουδιών είναι η αγάπη και κυρίως ο ανεκπλήρωτος έρωτας.
Η επιλογή των τραγουδιών έγινε από τον Ζαχαρία Καρούνη και τον Γεράσιμο Παπαδόπουλο. Αρχικά εργάστηκαν χωριστά ενώ έπειτα συνέκριναν τα αποτελέσματα. Η επιλογές και των δύο, ταυτίστηκαν σχεδόν στο σύνολό τους. Τα κριτήρια, βάση των οποίων έγινε η επιλογή των τραγουδιών ήταν μουσικά, ερευνώντας κυρίως για πρωτότυπες μουσικές φράσεις, ομοιότητες με παραδοσιακά τραγούδια που έχουν φτάσει ως τις μέρες μας αλλά και ενδιαφέρουσες μουσικές φόρμες και μορφολογικές ιδιαιτερότητες, τις οποίες δεν τις συναντάμε συχνά σε παραδοσιακά τραγούδια. Επίσης, μεγάλο ρόλο στην επιλογή των τραγουδιών έπαιξαν τα ποιητικά κείμενά τους, ο λόγος δηλαδή που τα συνοδεύει. Προσπάθησαν να καλύψουν όλες τις γλωσσικές «ποιότητες», τις οποίες συναντάμε στην εν λόγω συλλογή τραγουδιών.

Το χειρόγραφο του Ιστορικού και Παλαιογραφικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης αρ. 37 αποτελεί – σύμφωνα με τη διατύπωση του εξωφύλλου του – μία «Μουσικὴ Συλλογὴ Τραγουδίων παλαιῶν τε καὶ νέων, μελοποιηθέντων καὶ τονισθέντων ὑπὸ Γεωργίου Κ. Ιωαννίτου Πρωτοψάλτου». Πρόκειται για έναν θησαυρό της μουσικής λαογραφίας, με περισσότερες από 230 καταγραφές στη σύγχρονη ψαλτική σημειογραφία λόγιων φαναριώτικων τραγουδιών (μερικά από τα οποία αποτελούν επώνυμες ή πιθανολογούμενες ανώνυμες δημιουργίες του ίδιου του Ιωαννίτη), δημοτικών τραγουδιών από ποικίλες περιοχές της Ελλάδας, κλέφτικων, και μερικών οργανικών σκοπών. Το πλήρες όνομα του γραφέα του χειρογράφου είναι Γεώργιος Κωνσταντίνου Πήλελης, πρωτοψάλτης Ιωαννίνων, δάσκαλος και θεωρητικός της μουσικής, ο οποίος γεννήθηκε στα Γιάννενα πιθανότατα στο κατώφλι 18ου και 19ου αιώνα, διδάχθηκε την λεγόμενη «Νέα Μέθοδο» από τους ίδιους τους δημιουργούς της στην Κωνσταντινούπολη, ενώ απεβίωσε το 1885.

ΣΎΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΌ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ζαχαρίας Καρούνης

Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πηγές, λατρεία και διαπολιτισμικός βίος του Χριστιανισμού», στον τομέα της λειτουργικής με ειδίκευση στην υμνολογία, με βαθμό άριστα. Σπούδασε βυζαντινή μουσική (τάξη Λ. Κουζηνόπουλου) και θεωρία της ευρωπαϊκής μουσικής στο Ωδείο Αθηνών, με υποτροφία. Έλαβε το πτυχίο της βυζαντινής μουσικής με βαθμό άριστα παμψηφεί. Από το καλοκαίρι του 2002 συμμετείχε σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα με τη Δόμνα Σαμίου, με την οποία είχε σταθερή και στενή συνεργασία σε έρευνα και ηχογραφήσεις ψηφιακών δίσκων. Τα τελευταία δεκατρία χρόνια είναι σταθερός συνεργάτης του Σταύρου Ξαρχάκου (Αμάν Αμήν, Το μεγάλο μας τσίρκο). Έχει πρωταγωνιστήσει σε σπουδαίες παραγωγές όπως Διόνυσος του Μ. Θεοδωράκη, Οράματα και θάματα Στρατηγού Μακρυγιάννη (ΕΛΣ), Βάτραχοι του Αριστοφάνη, Βίρα τις άγκυρες, Γειτονιά των αγγέλων (Εθνικό Θέατρο). Έχει πέντε προσωπικούς δίσκους με τελευταίο τα ανέκδοτα παραδοσιακά τραγούδια με τίτλο Τι γλυκά πικρά ‘ν’ τα γέλια.