Madre Salonico

Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής 

Μεγάλος Χορηγός Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Ninguno no habla más ladino

Η παράσταση μουσικού θεάτρου Madre Salonico, σε κείμενο Λέοντα A. Ναρ και σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη, δεν είναι ούτε θέατρο ούτε συναυλία, αλλά μια χειρονομία μνήμης.

Ποιος μιλάει ακόμη τα «λαντίνο», τη μητρική γλώσσα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης; Ποιος τραγουδάει τα σεφαραδίτικα τραγούδια;

Η σκηνή μπορεί να γίνει το τελευταίο καταφύγιο ενός χαμένου πολιτισμού, του σεφαραδίτικου πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της λεκάνης της Μεσογείου, των τραγουδιών, της γλώσσας, και των εθίμων – η ανάμνηση μιας δύσκολης αλλά χαμένης και ευτυχισμένης συμβίωσης των θρησκειών και των πολιτισμών πριν από την Καταστροφή.

Η εξακολουθητική συνθήκη της προσφυγιάς, η άρνηση εφησυχασμού στη λήθη και ο έρωτας. Στο έργο το παρόν και το παρελθόν συνυπάρχουν με την ανησυχία της συναισθηματικής αποστασιοποίησης που ίσως στιγματίσει τις επόμενες γενιές. Αλλά και με την υπέρτατη ανάγκη διαχείρισης της μνήμης των πολλών «απόντων».