Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μετά τη μεγάλη επιτυχία της παραγωγής Ο μικάδος των Γκίλμπερτ και Σάλλιβαν, συμπράττει εκ νέου με την Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή για την αναβίωση της θρυλικής και σπανιότατα παιγμένης οπερέτας Η πρώτη αγάπη (1929) του Νίκου Χατζηαποστόλου. Είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο έργο παρουσιάζεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ενενήντα χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα.
H Πρώτη αγάπη έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τέσσερις παραστάσεις, στις 23, 24, 29 και 30 Μαΐου 2019, στο πλαίσιο του τρίτου κύκλου Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019, ενώ στη συνέχεια θα περιοδεύσει σε επιλεγμένους χώρους της περιφέρειας.
Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο ηθοποιός Προμηθέας Αλειφερόπουλος, γνωστός από τις συμμετοχές του σε διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές και βραβευμένος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τη μουσική διασκευή επιμελείται ο Μιχάλης Παρασκάκης, ένας από τους πιο δραστήριους νέους συνθέτες σύγχρονης μουσικής με σημαντική παρουσία στο εξωτερικό και ιδρυτής του μουσικού συνόλου Τέττιξ.
Η Πρώτη αγάπη είναι η ερωτική ιστορία δύο νέων, ο χωρισμός και το ξανασμίξιμό τους ύστερα από δεκαπέντε χρόνια. Πικάντικη και γεμάτη χιούμορ, φωτίζει απροσδόκητες πτυχές της εποχής: Πίσω από τις πασίγνωστες νοσταλγικές μελωδίες και τους τρυφερούς στίχους των τραγουδιών, αναδύεται η τολμηρή και μοντέρνα Ελλάδα της δεκαετίας του ’20. Το 1929 είναι μια χρονιά τομή για τη μεσοπολεμική πραγματικότητα. Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει ως την τελευταία μιας περιόδου σχετικής ανεμελιάς και, ταυτόχρονα (και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο) την κορυφαία της. Η Πλάκα και η Καλαμάτα με την αναδυόμενη αστική τάξη, η Αίγλη, το Ζάππειο, ο Απόλλωνας, το Ωδείο Αθηνών, η καθημερινότητα των φοιτητών γεμάτη πάθη και έριδες ξεπροβάλλουν ανάγλυφα μέσα από το έργο αναδεικνύοντας μια εποχή τόσο κοντινή με τη δική μας. Ο κυνισμός και ο ρομαντισμός εναλλάσσονται στις ερωτικές σχέσεις, τα πάθη ξεφτίζουν και αναθερμαίνονται. Τα ζευγάρια στροβιλίζονται στους ρυθμούς του βαλς και του φοξ τροτ, με τη διασαλευμένη αθωότητα της κοινωνίας που επούλωσε τις πληγές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ανίδεης για το τι θα επακολουθούσε.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Προμηθέας Αλειφερόπουλος σημειώνει: «Τι θα γινόταν αν δεν εμπιστευόμασταν εκ των προτέρων τη γνησιότητα των χαρακτήρων, την απλοϊκότητά τους, το βάθος των συναισθημάτων τους; Αν στη μουσική εισχωρούσε κάτι από το δυσδιάκριτο σκοτάδι τους; Συχνά έργα παλαιότερων εποχών που δεν έχουν μια τέτοια διαχρονικότητα ώστε να θεωρούνται κλασικά δικαιώνονται και βασίζονται στην ηθική μιας συγκεκριμένης εποχής, πιθανά ασύμβατης με τη δική μας ή ακόμη και ενοχλητικής. Τότε για μένα παρουσιάζεται μια ευκαιρία να δούμε αυτές τις ηθικές αξίες που θεωρούμε ξεπερασμένες με μια κριτική ματιά, να τις σχολιάσουμε, να γελάσουμε στα μούτρα τους. Να ανατριχιάσουμε αναλογιζόμενοι πόσο κοντά μας βρίσκονται πάνω στη χρονική ευθεία της ανθρωπότητας και να αυτοσαρκαστούμε συνειδητοποιώντας τα κατάλοιπα που έχουν αφήσει μέσα μας μέχρι και σήμερα. Αλλά πάνω απ’ όλα να προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε μέσα και πέρα από αυτές, να δούμε ανθρώπους μιας άλλης εποχής να έχουν τους ίδιους φόβους και τα ίδια πάθη με εμάς και να νιώθουν το ίδιο αμήχανοι μπροστά στις άγνωστες βουλές της ζωής».
Για τη μουσική διασκευή του έργου ο Μιχάλης Παρασκάκης παρατηρεί: «Η Πρώτη αγάπη είναι γεμάτη γλυκερό ρομαντισμό από τη μια, ενώ κρύβει έναν κυνισμό από την άλλη, πάντα υπό το πρίσμα του πικάντικου χιούμορ. Κρατώντας αυτά τα τρία στοιχεία, “μεταποίησα” τη μουσική ώστε να γίνουν ακόμα πιο διακριτά και ταυτόχρονα αλληλένδετα. Η λιτή ενορχήστρωση (κλαρινέτο, ακορντεόν, κοντραμπάσο) προσδίδει έναν ήχο μεσοπολέμου και η μουσική δραματουργία ακολουθεί την πορεία των δύο πρωταγωνιστών από την αγνή, ανέμελη νιότη στο “σκοτεινό” παρόν».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο Νίκος και η Ελένη συναντιούνται τυχαία έπειτα από δεκαπέντε χρόνια. Οι δυο τους υπήρξαν ερωτευμένοι στα φοιτητικά τους χρόνια. Ο Νίκος, παντρεμένος πια, αλλά με τη γυναίκα του να απουσιάζει λόγω ασθενείας, αισθάνεται το πάθος του να ξαναφουντώνει. Η Ελένη, πληγωμένη ακόμη από τον υποχρεωτικό χωρισμό τους, θέλει να φύγει. Ο Νίκος προσπαθεί να της θυμίσει τον φλογερό τους έρωτα.
Α΄ ΠΡΑΞΗ
Δεκαπέντε χρόνια πριν. Ο Νίκος, η Ελένη και η υπόλοιπη φοιτητική τους παρέα: έρωτες, καβγαδάκια, βόλτες και μελέτη. Η Ρενέ, μια όμορφη ζωντοχήρα, μπαίνει στη ζωή του Νίκου και γίνεται η αφορμή για να χωρίσουν οι δύο νέοι.
Β’ ΠΡΑΞΗ
Δυο μήνες μετά τον χωρισμό του ζευγαριού. Ο Νίκος είναι πια διπλωματούχος. Χωρίζει από τη Ρενέ και ζητάει συγγνώμη από την Ελένη. Όμως οι δυο ερωτευμένοι θα πρέπει να χωρίσουν οριστικά, μιας και ο Νίκος υποχρεώνεται να ακολουθήσει τους γονείς του στον τόπο καταγωγής του.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Επιστροφή στο παρόν. Η Ελένη συγκινείται από την αναπόληση, αποφασίζει, όμως, να επισπεύσει την αναχώρησή της. Τα σχέδιά της θα ανατραπούν, όταν φτάνει η είδηση του αιφνίδιου χαμού της συζύγου του Νίκου και, μαζί μ’ αυτήν, και η πρόταση γάμου από τον παιδικό της έρωτα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Προμηθέας Αλειφερόπουλος Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε θεατρολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου Λονδίνου. Στο θέατρο έχει δουλέψει από το 2004 με πολλούς σκηνοθέτες όπως τους Νίκο Μαστοράκη, Γιάννη Χουβαρδά, Λευτέρη Βογιατζή, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Νίκο Καραθάνο, Γιάννη Κακλέα, Γιάννο Περλέγκα, Θωμά Μοσχόπουλο, Έφη Θεοδώρου κ.ά., κυρίως στο Εθνικό Θέατρο. Στον κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει στις ταινίες Το γάλα, Τάνγκστεν και The Republic, για τις οποίες έχει βραβευτεί σε φεστιβάλ του εξωτερικού, ενώ έχει συμμετάσχει στη σειρά του Νηλ Τζόρνταν για το Showtime Οι Βοργίες.
Μιχάλης Παρασκάκης Ενορχήστρωση, διασκευή
Αρχικά σπούδασε γραφικές τέχνες και ασχολήθηκε με τα εικαστικά, ενώ παράλληλα μάθαινε πιάνο και ακορντεόν. Αργότερα αφιερώθηκε στη μουσική, αρχίζοντας μαθήματα με τον Κώστα Βαρότση. Συνέχισε στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης, όπου σπούδασε σύνθεση με τους Γιάννη Κυριακίδη, Μαρτάιν Πάντινγκ, Κορνέλις ντε Μποντ, Πέτερ Αντριάανς, ενώ έκανε μαθήματα επίσης με τους Κλάους Λανγκ, Μαρκ Άντρε, Κρίστιαν Βολφ. Το 2017 το έργο του Κάμα παίχτηκε από το σύνολο Κλανγκφόρουμ Βιέννης και τον Έννο Πόππε στο Φεστιβάλ Ιμπούλς της Αυστρίας. Έχει συνεργαστεί με μουσικούς και μουσικά σύνολα όπως ΑSKO|Schönberg, Nieuw, Μπας Βήγκερς, Slagwek Den Haag (Ολλανδία), Nikel, Κρασιμίρ Στέρεφ (Αυστρία), Momenta Quartet (ΗΠΑ), dissonArt ensemble (Ελλάδα), ενώ η μουσική του έχει φιλοξενηθεί σε φεστιβάλ και χώρους όπως Φεστιβάλ MATA Νέας Υόρκης, φεστιβάλ κινηματογράφου Sounds of Silence, Μουζικχμπάου Άμστερνταμ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση.
Χριστίνα Σπανού Σκηνικά, κοστούμια
Εικαστικός και σκηνογράφος-ενδυματολόγος. Γεννήθηκε το 1986 στο Παρίσι και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας και ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, από όπου αποφοίτησε το 2011. Συνέχισε τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα εικαστικών τεχνών στην ίδια σχολή. Είναι μέλος της εικαστικής ομάδας «The Flower Girls» και έχει παρουσιάσει δουλειά της σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος έχει συνεργαστεί σε παραγωγές όπως: Κουπλέ (Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων), The little match girl (Knot Gallery), Οι απάχηδες των Αθηνών (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης) σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη, Κοιμάμαι και άλλες ιστορίες (Θέατρο 104) σε σκηνοθεσία Α. Γιαννάκη & Κ. Πατσιάνη, Αρχαιολογίες του ύψους (Αρχαίο Θέατρο Άργους) σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη. Η παραγωγή Η πρώτη αγάπη είναι η πρώτη της συνεργασία με την ΕΛΣ και η τέταρτη με την ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή.
Μαργαρίτα Τρίκκα Κίνηση
Απόφοιτος της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Ραλλού Μάνου και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Εργάζεται και δημιουργεί ως περφόρμερ, χορογράφος και κινησιολόγος στο θέατρο. Έχει συνεργαστεί με φορείς και φεστιβάλ όπως: Εθνικό Θέατρο, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, ΜΜΑ, Φεστιβάλ Danza Urbana (Μπολόνια), Φεστιβάλ Ammutinamenti (Ραβέννα), Agitart: Figueres es MOU, Cádiz en Danza, La Fundición Bilbao, Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Masdanza, Arc for Dance, Akropoditi Dance Fest, Athens Video Dance Project, MIR festival, Δημήτρια, Αισχύλεια κ.ά. Εδώ και 13 χρόνια διδάσκει κυρίως σύγχρονο χορό σε στούντιο, κοινωνικούς χώρους, ιδρύματα και σχολές. Ιδρυτικό μέλος της Prolet OCD και με τα έργα της Trajectory: A Tragedy of a Victory και Delenda est συμμετείχε σε φεστιβάλ χορού σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η ομάδα επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού για το 2018/19, ενώ σε συμπαραγωγή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση δημιουργεί το Α Punch of Losers.
Βαλεντίνα Ταμιωλάκη Φωτισμοί
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εθνικού Ωδείου Χαλανδρίου (δίπλωμα φλάουτου). Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (Master of Arts) ανώτερης θεατρικής πρακτικής με ειδίκευση στον σχεδιασμό φωτισμών από τη Βασιλική Κεντρική Σχολή Λόγου και Δράματος του Λονδίνου. Έχει σχεδιάσει φωτισμούς για παραστάσεις όπερας, θεάτρου και χορού, εικαστικές εγκαταστάσεις, θέατρο κούκλας και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και με πολλούς ανεξάρτητους χώρους του ελεύθερου θεάτρου.
Αναστασία Κότσαλη Ελένη
Μεσόφωνος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Στούντιο Όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στη Μουσική Ακαδημία Κιτζάνα της Σιένας, αλλά και στη Διεθνή Θερινή Ακαδημία Μοτσαρτέουμ του Ζάλτσμπουργκ. Συνεχίζει τη μελέτη ρεπερτορίου με τον βαθύφωνο Δημήτρη Καβράκο και τον μπασοβαρύτονο Χούμπερτ Βέλλερ. Έχει συνεργαστεί με Εθνική Λυρική Σκηνή, Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Φεστιβάλ Αθηνών, Latinitas Nostra, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου κ.ά. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας μουσικού θεάτρου Ραφή, η οποία δραστηριοποιείται σταθερά από το 2012 σε συνεργασία με τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Αθήνας. Φοίτησε στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Λητώ Μεσσήνη Ρενέ
Υψίφωνος, γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μονωδία στο Ωδείο Αθηνών. Συνέχισε σπουδές στο Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ, με την οποία συνεργάζεται από το 2011 έχοντας ερμηνεύσει ρόλους όπως Κλαρίτσε (Ένας άντρας για όλες), Μαρτίριο (Το σπίτι της Μπερνάρντας Άλμπα), Κοκκινοσκουφίτσα (Παιδική Σκηνή ΕΛΣ), Δρυοκολάπτης (Η πονηρή αλεπουδίτσα). Επιπλέον, έχει ερμηνεύσει Λαρίσσα (Ο θρίαμβος της Κλέλιας, Αίθουσα Λίνμπουρυ Βασιλικής Όπερας Λονδίνου), Μόνικα (Το μέντιουμ) και Woman2 (The Shell Game του Γ. Δούση) με την ομάδα «The Medium Project», Βιολέττα (Tραβιάτα), Φρασκίτα (Κάρμεν) για το Φεστιβάλ Αθηνών. Iδρυτικό μέλος της ομάδας μουσικού θεάτρου Ραφή. Έχει συνεργαστεί με Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ και Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής.
Γιώργος Ρούπας Μιχαλάκης
Βαθύφωνος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και διπλωματούχος μονωδίας με άριστα παμψηφεί και α΄ βραβείο. Έχει μελετήσει και παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Νίκο Παγούνη, Άρη Χριστοφέλλη, Δημήτρη Καβράκο, Χαρά Σαβίνο κ.ά. Με την Εθνική Λυρική Σκηνή έχει συνεργαστεί στις παραγωγές Ένας χορός μεταμφιεσμένων, Το μαγικό βιολί, Ο μαγικός αυλός, Ο σικελικός εσπερινός, Μαραθών-Σαλαμίς, καθώς και σε παραστάσεις του προγράμματος «Όπερα της βαλίτσας».
Διονύσης Τσαντίνης Νίκος
Μπασοβαρύτονος, έλαβε δίπλωμα μονωδίας από το Ωδείο Ατενέουμ (τάξη Διονυσίου Τρούσσα). Σπούδασε όπερα και υποκριτική στο Πανεπιστήμιο Τεχνών Βερολίνου με τους Γκαμπριέλε Σνάουτ και Ρόμπερτ Γκάμπιλ (υποτροφίες «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», ΙΚΥ). Συνέχισε μεταπτυχιακά στην Ακαδημία της Αγ. Καικιλίας (Ρώμη) πλάι στη Ρενάτα Σκόττο. Έχει εμφανιστεί σε σημαντικές ευρωπαϊκές σκηνές όπως Κρατική Όπερα Βερολίνου, Όπερα Ρώμης, Όπερα Αμβέρσας και Γάνδης, Κέντρο Άρνολντ Σαίνμπεργκ Βιέννης, στα Φεστιβάλ του Ριέτι (Ιταλία) και του Ράινσμπεργκ (Γερμανία), σε Αγγλία, Ιρλανδία, Βουλγαρία κ.α. ερμηνεύοντας ένα ευρύτατο ρεπερτόριο από μπαρόκ έως και 21ο αιώνα. Έχει συνεργαστεί ως σολίστ με τις σημαντικότερες ελληνικές ορχήστρες (Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ κ.ά.) σε Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Ωδείο Ηρώδου Αττικού κ.α. Στην Εθνική Λυρική Σκηνή πρωταγωνιστεί από το 2000. Έχει κερδίσει δύο διεθνείς διαγωνισμούς σε Ιταλία και Γερμανία και μιλάει πέντε γλώσσες. Φοίτησε στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ.
Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή
Η ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή ιδρύθηκε το 2012 από τις λυρικές τραγουδίστριες Αναστασία Κότσαλη και Λητώ Μεσσήνη. Συνεργάζεται με σημαντικούς πολιτιστικούς θεσμούς της Αθήνας, μεταξύ των οποίων οι: Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, ΜΜΑ, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Οικία Κατακουζηνού, Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, Θέατρο Πόρτα, συμπράττοντας με σκηνοθέτες όπως οι Ακύλλας Καραζήσης, Αμαλία Μπένετ, Αλέξανδρος Ευκλείδης, Ζωή Χατζηαντωνίου, Θέμελης Γλυνάτσης, Πάρις Μέξης, Μάρω Μαρμαρινού κ.ά. Τα τελευταία χρόνια διοργανώνει τους κύκλους μουσικής δωματίου He thought he saw an elephant, επιχειρώντας να εξερευνήσει και να αναδείξει τη σχέση λογοτεχνίας και λυρικού τραγουδιού, προσκαλώντας δημιουργούς όπως η Άλκη Ζέη, ο Αχιλλέας Κυριακίδης, ο Δημοσθένης Παπαμάρκος, ο Δημήτρης Καλοκύρης. Σε συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες Λήμνου και Τήνου πραγματοποιεί εκπαιδευτικά εργαστήρια για παιδιά δημοτικού, με άξονα τα έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών όπως οι Μωρίς Ραβέλ, Π. Ι. Τσαϊκόφσκι και Γιάννης Κωνσταντινίδης.
Η παράσταση «Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ» ανήκει στην ενότητα του προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ με τον τίτλο «ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ» που εντάσσεται στην Πράξη «ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΣ» (MIS 5004053) με κωδικό 2017ΕΠΑ08510107 (Άξονας 06 του Ε.Π. «ΑΤΤΙΚΗ») και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και από Εθνικούς Πόρους.
