Η Kοκκινοσκουφίτσα

Η ανατρεπτική παιδική όπερα του Σύμουρ Μπάραμπ έρχεται να μαγέψει τους μικρούς, αλλά και μεγάλους φίλους της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το γνωστό παραμύθι του Σαρλ Περώ, με λίγο διαφορετική εξέλιξη, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τη μορφή της παιδικής όπερας.

Δεν είναι ο λύκος εκείνος που τρομοκρατεί την Κοκκινοσκουφίτσα αλλά εκείνη που κατορθώνει να τον εξουδετερώσει, μιλώντας του για καραμέλες και γλυκά που τον κάνουν να χάσει τελείως την όρεξή του.
Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία του Παπουτσωμένου Γάτου του Θωμά Μοσχόπουλου, φέτος τη σκηνοθεσία της παιδικής παραγωγής της ΕΛΣ, αναλαμβάνει ένας νέος σκηνοθέτης, ο Δημήτρης Καραντζάς, ο οποίος έχει ήδη δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής στο θέατρο. Την προηγούμενη σεζόν σκηνοθέτησε τον θρυλικό Οδυσσεβάχ της Ξένιας Καλογεροπούλου στη Μικρή Πόρτα, ενώ το καλοκαίρι έλαβε εξαιρετικές κριτικές για την παράσταση Ο μικρός Έγιολφ του Ίψεν, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Σημείωμα του σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά
Μία σκηνή και δύο χρόνοι, δύο ρυθμοί, δύο επίπεδα. Από τη μία, το γνωστό παραμύθι του Σαρλ Περώ, αλλά λίγο αλλαγμένο, λιγότερο σκοτεινό και περισσότερο παιγνιώδες (με όλα τα γνωστά πρόσωπα, την Κοκκινοσκουφίτσα που θέλει απεγνωσμένα να βγει από το σπίτι και να ζήσει την εμπειρία της απελευθέρωσης, την αυστηρή Μητέρα της που ανησυχεί, την άρρωστη και προστατευτική Γιαγιά της, το Λύκο -μια σαφής αλληγορία απειλής, ο λύκος θα μπορούσε να είναι ένας οποιοσδήποτε άγνωστος στο δρόμο, που θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο- και τέλος τον Ξυλοκόπο που δίνει τη λύση) και από την άλλη, ο ζωντανός σκηνικός χρόνος, η αποκάλυψη του πώς στήνεται ένα θέαμα μπροστά στα μάτια των θεατών. Την ίδια στιγμή που οι ηθοποιοί είναι απόλυτα ταυτισμένοι με τους ρόλους και τις ιδιότητές τους γίνονται και οι μεταφορείς αντικειμένων, οι σχολιαστές του παραμυθιού, αυτοί που συντονίζονται με την ορχήστρα προκειμένου να μεταφέρουν στην ολότητά της, την αφήγηση της ιστορίας. Έτσι, εκτός από το ίδιο το παραμύθι αποκαλύπτεται και ο μηχανισμός του ίδιου του θεάτρου˙ τίποτα δεν μένει κρυφό κι έτσι εκτός από την ιστορία παρακολουθούμε επίσης το παιχνίδι των ηθοποιών, των κομπάρσων και των μουσικών.