A Greek Songbook

H Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει τη νέα φιλόδοξη παραγωγή A Greek Songbook, ένα ελληνικό βιβλίο τραγουδιών για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, σε επιμέλεια του συνθέτη Κορνήλιου Σελαμσή. Πάνω από 30 καλλιτέχνες από τους χώρους της λόγιας και της δημοφιλούς μουσικής και των παραστατικών τεχνών επιδίδονται σε μια σειρά από τολμηρές μουσικές κατασκευές, τραγούδια και εικόνες. Το Α Greek Songbook θα παρουσιαστεί σε τρία προγράμματα συναυλιών στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στις 19, 20 και 21 Νοεμβρίου 2021.

Τη δημιουργική ομάδα του A Greek Songbook συνθέτουν οι: Γιάννης Αγγελάκας, Κωνσταντίνος Βήτα, Σαβίνα Γιαννάτου, Φοίβος Δεληβοριάς, Σοφία Ζαφειρίου / Γεωργία Καρύδη, Φάνης Ζαχόπουλος, Nalyssa Green, Δημήτρης Καμαρωτός / Αμαλία Μουτούση, Παύλος Κατσιβέλης / MC Yinka, Απόστολος Κίτσος, Πέτρος Κλαμπάνης, Λόλεκ, Τζέιμς Ουάιλι / Γιάννης Διονυσίου, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Μιχάλης Παρασκάκης / Βασίλης Μαγουλιώτης, Παύλος Παυλίδης, Γιώργος Πούλιος / Ευριπίδης Λασκαρίδης, Μπλέιν Λ. Ρέινινγκερ, Φίλιππος Σακαγιάν, Μιχάλης Σιγανίδης, Φώτης Σιώτας / Θοδωρής Γκόνης, Νικόλας Τζώρτζης / Αντονύ Ριβερά, Μάρθα Φριντζήλα / Βασίλης Μαντζούκης, Νικολέτα Χατζοπούλου. Μουσική διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου. Συμμετέχει το φωνητικό σύνολο chórεs και δεκαπενταμελές μουσικό σύνολο.

Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Αναγκαστικά, λοιπόν, οι καλλιτεχνικές διαδικασίες μιμούνται τη φύση, και τα έργα τέχνης μιμούνται πράγματα που υπάρχουν στη φύση. — Θωμάς Ακινάτης

Συναρμοσμένα σε τρία προγράμματα συναυλιών, τα δομικά στοιχεία του Βιβλίου τραγουδιών χωρίζονται με τη σειρά τους σε τρεις κατηγορίες (τραγούδια, οργανικές συνθέσεις και έργα video art) και κινητοποιούν ένα ευρύτατο φάσμα δημιουργών από τους χώρους της λόγιας και της δημοφιλούς μουσικής με μόνο κοινό χαρακτηριστικό την, υπό κανονικές συνθήκες, ασυμβατότητα των αισθητικών και τεχνικών τους προσεγγίσεων. Χωρίς, κατά τα άλλα, καμιά απόπειρα μεταμφίεσης των εγγενών του αντιφάσεων, το παραγόμενο μουσικό υλικό ευθυγραμμίζεται στο επίπεδο της ηχητικής του διαπραγμάτευσης από τη χρήση δέκα οργάνων της ευρωπαϊκής και πέντε της παραδοσιακής μουσικής, σε ένα σχήμα συγκρουσιακό που φιλοδοξεί να αποδώσει μορφικά τη σωρεία των ανομοιογενών ρευμάτων που συγκεράστηκαν στο πολιτιστικό και πολιτικό χωνευτήρι του 1821.

Θεμέλιο του εγχειρήματος αποτελεί η χρήση, εκ μέρους όλων των δημιουργών, μιας σειράς ανθολογημένων, ιστορικών υλικών (κειμένων, σκοπών ή αφηγήσεων) σχετιζόμενων άμεσα ή έμμεσα με πρόσωπα και πράγματα της εποχής της επανάστασης – θραυσματικό τοπίο από άδοντα ερείπια, γύρω απ’ τα οποία οι επίγονοι χτίζουν το σύγχρονό τους εποικοδόμημα.

Για το Α Greek Songbook, ο συνθέτης Κορνήλιος Σελαμσής σημειώνει: «Το Α Greek Songbook (μτφρ. ελληνικό βιβλίο τραγουδιών) δεν είναι ένα βιβλίο. Είναι ένα εράνισμα από μουσικές κατασκευές, τραγούδια και εικόνες που ανατέθηκαν σε ανθρώπους της μουσικής και των παραστατικών τεχνών να τα πραγματοποιήσουν στο πλαίσιο του προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για το έτος 2021. Ο ελληνικός προσδιορισμός αυτού του βιβλίου-που-δεν-είναι έχει να κάνει με την ίδια τη ρίζα της λέξης, την Ελλάδα δηλαδή, καθώς πριν διακόσια ακριβώς χρόνια στερεώθηκε η λέξη αυτή ως συνείδηση εθνική και γεωγραφική και ψυχική, ας τολμήσουμε να πούμε. Για αυτήν ακριβώς την εποχή, της έδρασης δηλαδή, κλήθηκαν συνθέτες κι άλλοι τεχνίτες να στοχαστούν και να κατασκευάσουν έργα, άλλοτε συνειρμικά και απομακρυσμένα, άλλοτε αναφορικά και προσδεμένα στενά σε μια πηγή ιστορική ή ποιητική ή μουσική ή αφηγηματική. Είναι λοιπόν το Α Greek Songbook και μια σύναξη ανθρώπων που φτιάχνουν έργα τέχνης. Από πολύ διαφορετικούς τόπους ερχόμενος ο καθένας. Από διαφορετικές πρακτικές και ιδεολογίες. Είναι μια σύναξη που ζητά να μη συγκεραστούν οι τρόποι του καθενός, αλλά επιχειρεί να αφήσει τις αισθητικές τριβές ορατές, να μην αμβλύνει τις αισθητηριακές αντιθέσεις. Οι μόνοι πρακτικοί περιορισμοί των αναθέσεων ήταν η διάρκεια καθενός έργου και η ποικιλία των μέσων (οργάνων, αντικειμένων και άλλων) που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατά τη φυσική αναπαραγωγή στη συναυλία».

A Greek Songbook / Οι δημιουργοί και τα έργα τους

Γιάννης Αγγελάκας – 4 τραγούδια γύρω απ’ τον κύκλο της παράδοσης

Ο κύκλος τραγουδιών περιλαμβάνει τη μελοποίηση του παραδοσιακού «Πνευματικός ατιμάζει κόρη», τη διασκευή του γνωστού ηπειρώτικου τραγουδιού «Πήγαινα το δρόμο δρόμο» σε συνεργασία με το πολυφωνικό σχήμα Διώνη και τον πιανίστα Ηλία Μπαγλάνη στην επιμέλεια της παραγωγής, το «Μαργιόλα», μια ηλεκτρονική dark dub διασκευή πάνω στο θρυλικό ηπειρώτικο μοιρολόι και το «Σπηλιές (Ένα τραγούδι για τον Ψαραντώνη)», αμφότερα σε συνεργασία με τον Vlastur. «Το να τιμούμε την παράδοση σαν μια απονεκρωμένη θαυμαστή οντότητα που ολοκλήρωσε τον κύκλο της ζωής της και το να επαναλαμβάνουμε μηχανικά, άψυχα και με σοβαροφάνεια τα θρυλικά της επιτεύγματα είναι, κατά τη γνώμη μου, μια εγκληματική και πολλές φορές ύποπτη νοοτροπία εναντίον ενός ολοζώντανου δημιουργικού κύματος που εδώ και αιώνες μεταφέρει γνώση και έμπνευση από γενιά σε γενιά και που μέχρι και σήμερα παλεύει, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, να εξελιχθεί, να ανανεωθεί και να απλώσει τον μαγικό του κύκλο από το κέντρο του, που χάνεται στο αρχέγονο παρελθόν, μέχρι το απώτατο μέλλον και τις άπειρες δυνατότητές του. Μ’ αυτές τις σκέψεις, που πολλές φορές στο παρελθόν, όταν τις εξέθεσα, αντιμετώπισα το μένος των υπερασπιστών της φορμόλης, προχώρησα στον εν λόγω κύκλο τραγουδιών που σχετίζονται με την παράδοση, είτε μουσικά, είτε στιχουργικά, είτε ως πηγή έμπνευσης, για να έχουν και οι συγκεκριμένοι ταριχευτές του πολιτισμού μας έναν επιπλέον λόγο να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους».

Κωνσταντίνος Βήτα – Σου φιλώ τα μάτια

Πρωτότυπη μουσική και video art εμπνευσμένο από τη μορφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Σκέψεις, εικόνες, θραύσματα, ήχοι εμπνευσμένοι από τις επιστολές του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ένα έργο εμπνευσμένο από το σήμερα και έναν κόσμο που γνωρίσαμε από τα στοιχεία που άφησε πίσω του ο χρόνος. «Σου φιλώ τα μάτια», η φράση που συνόδευε το κλείσιμο των επιστολών του στους αγαπημένους φίλους του.

Σαβίνα Γιαννάτου  – Και το κεφάλι του Αλή…

Μοιρολόι-νανούρισμα για τον Αλή Πασά με ελληνικούς και αλβανικούς στίχους. Το τραγούδι έχει ως αφετηρία τους στίχους της Αληπασιάδας του Χατζή Σεχρέτη που περιγράφουν το κομμένο κεφάλι του Αλή Πασά. Περιλαμβάνει επίσης στίχους από το ποίημα «Ali Pashë Tepelena» του Ισμαήλ Κανταρέ, από το δημοτικό ποίημα «Της Κυρα-Φροσύνης» και φράσεις από την Ελληνική Νομαρχία. Αντίστοιχα η μελωδία εμπεριέχει έναν συνδυασμό από παραδοσιακά αλβανικά τραγούδια με ελεύθερο αυτοσχεδιασμό.

Φοίβος Δεληβοριάς – Εις Μάρκο Μπότσαρη

«Αυτό που με τράβηξε στο συγκεκριμένο, σχετικά άγνωστο ποίημα του Σολωμού, είναι η στροφή εκείνη που λέει “Σοφοί λεξιθήρες, μακρία, – / Μη λάχει σας βλάψω τ’ αυτία· / Τρεχάτε στα μνήματα μέσα / Και ψάλτε με λόγια τρελά”. Ο ποιητής αντιπαραθέτει τον ήρωα με τον λόγιο εαυτό του και μας δίνει το κλειδί που ενώνει εμάς, nerds ενός μετα-τεχνολογικού πολιτισμού, με τους άγριους άντρες που πάλεψαν για κείνο που ήλπισαν ως ελευθερία. Μουσικά προσπάθησα ένα μικρό αφιέρωμα σε συνθέτες όπως ο Μάντζαρος και ο Σαμάρας, που πρωτοπάλεψαν με το αίνιγμα της “εθνικής μουσικής”».

Σοφία Ζαφειρίου / Γεωργία Καρύδη – mnemolethiko

Το mnemolethiko διαβάζει το Σύνταγμα της Τροιζήνας (1827) ως ένα γράμμα που στάλθηκε προς το μέλλον. Συμμετέχει στις τελετουργίες ανανέωσης του εθνικού ονείρου του ονειρικού έθνους με ένα συνάθροισμα από εκτοπισμένους χάρτες, ψηφιακές αναπαραστάσεις, ελληνισμούς, ρυθμούς και κατακερματισμένες τοποθεσίες.

Φάνης Ζαχόπουλος – Το ματωμένο δέντρο

Ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Τον Σεπτέμβρη του 1821, λίγες μέρες μετά την «άλωση της Τριπολιτσάς», ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εισέρχεται στην αιματοβαμμένη πόλη με το άλογό του. Στη διήγηση των απομνημονευμάτων του, που κατέγραψε ο Γεώργιος Τερτσέτης, αναφέρει πως, όταν έφτασε στο παζάρι, του έδειξαν τον πλάτανο όπου κρεμούσαν τους Έλληνες, τους κλέφτες του Μοριά. Ενώ η σφαγή έχει μόλις παύσει, εκείνος διατάζει να κόψουν το δέντρο.

Nalyssa Green – Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

«Η απόπειρά μου να έρθω σε επαφή με το ποια ήταν η ηρωίδα που με ενδιέφερε να μελετήσω, σε συνδυασμό με τη δυσφορία που μου προκαλεί το γεγονός ότι από τη σφαίρα του ορατού στις κοινωνίες μας απουσιάζει η γυναικεία φωνή, η γυναίκα ως υποκείμενο, ως δρων πρόσωπο, αποτέλεσαν τον κορμό για τη δημιουργία του έργου μου Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα».

Δημήτρης Καμαρωτός / Αμαλία Μουτούση – Byron Hydrophone Recordings

Το έργο, διάρκειας 18 λεπτών, είναι γραμμένο για τον ήχο και την εικόνα μιας ταινίας μικρού μήκους ίσης διάρκειας και για τέσσερα όργανα, ένα από κάθε ορχηστρική ομάδα. Τα επιλεγμένα κείμενα ερμηνεύει η ηθοποιός Αμαλία Μουτούση υποκριτικά και μουσικά –in situ– στα μέρη που ο Μπάιρον έζησε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, στο Μεσολόγγι. Τα μέρη στη λιμνοθάλασσα επιλέχθηκαν για τη σχέση τους με την ιστορία, για την ιδιαιτερότητα του ηχητικού τοπίου και για την ερημιά που παρουσιάζουν σήμερα. Η διεύθυνση φωτογραφίας και η εικονοληψία είναι του Γιάννη Δρακουλαράκου.

Παύλος Κατσιβέλης / MC Yinka – komuna – Ο Δημήτρης Μπαλής και η Κομμούνα της Άνδρου

Το μουσικό έργο komuna χρησιμοποιεί ως λιμπρέτο την προκήρυξη της Κομμούνας της Άνδρου και ως ηχητικό υλικό τον διάλογο «ανατολίτικων» και «δυτικών» μουσικών οργάνων με την αφροαμερικάνικη ρυθμική ποιητική του hip hop και του spoken word, για να πει την ιστορία μιας άλλης επανάστασης, που δεν χώρεσε στην κατασκευή της εθνικής αφήγησης για το ’21.

Απόστολος Κίτσος – Ιερωτικό τραγούδι

«Το “Ιερωτικό” (υβριδική λέξη από το ιερατικό και το ερωτικό) είναι μια ερωτική μπαλάντα σε στίχους του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Ο ιεράρχης έγραψε το συγκεκριμένο ποίημα ενώ ήταν ήδη χειροτονημένος μητροπολίτης και άρα οποιαδήποτε ερωτική σχέση και επαφή ήταν γι’ αυτόν απαγορευμένη. Το τραγούδι αυτό φιλοδοξεί αφενός να φωτίσει μια άγνωστη πλευρά της καθοριστικής αυτής για την Επανάσταση προσωπικότητας και αφετέρου να αναδείξει το διαχρονικό και πανανθρώπινο σχήμα του ανεκπλήρωτου πόθου. Όπως θα έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις, ο έρωτας είναι αρχαίος μα η αμαρτία βυζαντινή».

Πέτρος Κλαμπάνης – Uncivil

«Ο αγώνας για την ανεξαρτησία της Ελλάδας στις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήρθε μόνος του. Ακολουθήθηκε από έναν σκληρό, πιο σκοτεινό πόλεμο. Μια μάχη μεταξύ συναγωνιστών. Μια μάχη του έθνους με τον εαυτό του. Σύμμαχοι και συμπολεμιστές τη μια μέρα, την επόμενη γίνονται ορκισμένοι εχθροί. Παρασκήνιο, προδοσία, δίψα για πλούτο και εξουσία. Οι νησιώτες με τους Ρουμελιώτες πολεμούν ενάντια στους Μοραΐτες και το αντίθετο, σε μια περίοδο της ιστορίας μας από την οποία έχουμε να μάθουμε πολλά, παρόλο που δεν την έχουμε διδαχθεί. Αυτές τις έντονες ακρότητες επιχειρώ να εκφράσω με το έργο μου Uncivil».

Λόλεκ – Αιμάτινος ποταμός

Η σιωπή μετά τη μάχη. Σιωπή και απελπισία. Χέρια απελπισμένα που θερίσανε ζωές. Απελπισία και βία. Απελπισία και αίμα. Ένας αιμάτινος ποταμός. Το μουσικό έργο Αιμάτινος ποταμός σε μουσική Λόλεκ και ενορχήστρωση Λόλεκ και Γιώργου Περού είναι βασισμένο στο ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονύσιου Σολωμού.

Τζέιμς Ουάιλι / Γιάννης Διονυσίου – Α! Τι νύκτα

«Η επανάσταση είναι μια στροφή προς κάτι ιδανικό, κάτι νέο. Μέσω της συνεχούς κίνησης στοχεύει στην εσωτερική αναζήτηση του φωτός, που θα μας οδηγήσει μέσα από τη σκοτεινή νύχτα. Στο “Ύμνον εις την Ελευθερίαν” βρήκα στίχους που θέλησα να μετουσιώσω σε κίνηση και φως. Ως προς τη μουσική, σε αναζήτηση της δικής μου επανάστασης, επέτρεψα σε διαφορετικά στοιχεία του προσωπικού, μουσικού μου κόσμου να συνυπάρξουν. Ένα τσάμικο από το Μεσολόγγι, οι κλασικοί περσικοί δρόμοι και η δυτική αρμονική ευαισθησία στέκονται δίπλα δίπλα σε αυτή την ταπεινή προσφορά…»

Δημήτρης Παπαγεωργίου – Συνεκδοχαί

«Σημείο εκκίνησης στο έργο Συνεκδοχαί αποτελεί η μικροϊστορία της αντιζηλίας των αδελφών Νοταρά για μια γυναίκα (Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα), που προκαλεί μια σειρά ενδιαφερόντων συνειρμών, παραπέμποντας συνεκδοχικά στα διάφορα επίπεδα σύγκρουσης μεταξύ των ελληνικών ομάδων για την κατανομή της ισχύος. Αντί μιας περιγραφής αυτών των συνεκδοχικών σχέσεων, στοχεύω στο δομικό επίπεδο, δημιουργώντας υπερθέσεις λογικών σύγκρουσης μέσα από μουσικές ιδέες με ετερογενή χαρακτήρα. Αποφεύγοντας μια ενιαία αφήγηση και προβάλλοντας εναλλακτικούς ειρμούς του μουσικού λόγου, επιχειρώ να αναδείξω τη ρευστότητα των σχέσεων μεταξύ ετερόκλητων υλικών και διαθέσεων».

Μιχάλης Παρασκάκης / Βασίλης Μαγουλιώτης – Στοχάσου, καὶ ἀρκεῖ

«Η Ελληνική Νομαρχία είναι ένα πύρινο, προεπαναστατικό κείμενο που μιλάει για την ανάγκη της ελευθερίας, κατηγορεί για τη στέρησή της τον ξένο ζυγό αλλά και τους ντόπιους πολιτικούς και ιερατείο. Φυσικά ζητά την επανάσταση και κατόπιν τη σωστή διοίκηση. Είναι ένα κείμενο σοκαριστικά φρέσκο και επίκαιρο. Η ταραχώδης, βίαιη μουσική επιχειρεί να αποδώσει το αγωνιώδες πάθος με το οποίο γράφει ο “ανώνιμος Έλλην”, να ντύσει τον λόγο και τη δράση του ηθοποιού με αυτό που ένιωσα διαβάζοντας το κείμενο».

Παύλος Παυλίδης – Ο πυρετός του Μπάιρον

«Ενστικτωδώς διάλεξα τον Μπάιρον ανάμεσα από τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης και μπορώ να πω ότι ήταν απολαυστική η περιήγησή μου στη λογοτεχνική Ευρώπη των αρχών του δέκατου ένατου αιώνα μέσω της βιογραφίας του. Παρακολούθησα επίσης ως αναγνώστης λεπτομερώς την εκκίνηση του σύγχρονου εθνικού μας σπορ που λέγεται αλληλοσπαραγμός. Χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία από την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ να ανακαλύψω αυτόν τον ξεχωριστό ποιητή και να δημιουργήσω ένα ελλειπτικό πορτρέτο του, που ονόμασα Ο πυρετός του Μπάιρον».

Γιώργος Πούλιος / Ευριπίδης Λασκαρίδης – ΜΑNDO

Μια εικαστική, μικρού μήκους ταινία, αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας μεταξύ του συνθέτη Γιώργου Πούλιου και του σκηνοθέτη-ερμηνευτή Ευριπίδη Λασκαρίδη. Πηγή έμπνευσης, η ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης Μαντώ Μαυρογένους, η οποία ηράσθη νεότατη τον Δημήτριο Υψηλάντη, που όμως, επηρεασμένος από τις μηχανορραφίες του Ιωάννη Κωλέττη, την πρόδωσε και δεν την παντρεύτηκε. Εκείνη έδωσε όλη της την περιουσία για την απελευθέρωση του έθνους, κάτι που δεν της αναγνωρίστηκε εν ζωή. Μια σειρά από πλάνα σε ελεύθερο συνειρμό, με κέντρο την παρανόηση των εννοιών: επανάσταση, αυτοθυσία, ελευθερία.

Μπλέιν Λ. Ρέινινγκερ – Σέλλεϋ: Ελλάς

«Επέλεξα να μελοποιήσω επιλεγμένους στίχους από το τεράστιο δραματικό ποίημα του Σέλλεϋ Ελλάς και να το κάνω σε μορφή τραγουδιού που να παίζεται από μικρό σύνολο ροκ ή τζαζ, και να τραγουδώ εγώ. Τα περίτεχνα και διανθισμένα έργα της ρομαντικής ποίησης του 19ου αιώνα δεν προσαρμόζονται πάντοτε εύκολα σε σύγχρονα τραγούδια, κι έτσι η μελοποίηση αποδείχτηκε μια πρόκληση. Είμαι ευχαριστημένος με τα αποτελέσματα, ωστόσο, και πιστεύω πως καταφέρνουν να εκφράσουν το ουσιαστικό απελευθερωτικό μήνυμα του ποιήματος. Είναι επίσης ταιριαστό πως κι εγώ, όπως ο Σέλλεϋ και ο Μπάιρον, είμαι ξένος, φιλέλληνας, εξωτικό φυτό που ρίζωσε στο έδαφος της Ελλάδας».

Φίλιππος Σακαγιάν – ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ, κι’ εγώ φως

«Συνήθως τον πρωταγωνιστικό ρόλο όταν μιλάμε για την επανάσταση του 1821 τον έχει ο ηρωισμός, αυτό όμως που εμένα με ενδιέφερε ήταν να στρέψω τον προβολέα και να εστιάσω στην προϋπόθεση του ηρωισμού, τη θυσία και κυρίως στις προεκτάσεις της. Το έργο αυτό είναι μια εσωτερική συνθήκη, ένα παράθυρο στο “παρασκήνιο” της επανάστασης, και τον “περήφανο” θρήνο. Αφορμή για αυτό υπήρξε το Β΄ σχεδίασμα των Ελεύθερων πολιορκημένων του Σολωμού και η εικόνα η οποία το στοιχειώνει, αυτή της pietà, της μητέρας που βαστά το νεκρό της παιδί στα χέρια. Τα λόγια αυτά δεν μπορούν να είναι παρά αφιερωμένα σε όλους όσους επιλέγουν την ελευθερία πάνω από τη ζωή».

Μιχάλης Σιγανίδης  – Το κρυφό σχολειό ΙΙ, Οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν

«Τα τραγούδια αυτά μιλούν για τα low chakras, ήτοι, τη μνήμη του ερωτικού σώματος της επανάστασης, σαν επικήδειος λόγος στη σωματικότητα το πρώτο, και στη φαντασία το δεύτερο. Την παράφραση του διάσημου ποιήματος του Ιωάννη Πολέμη απαγγέλλει ένα παιδί, ενώ δυο εραστές προσομοιώνουν ανδραγαθήματα και απόλυτα δοσίματα – από απόσταση. Αυτή, την κρίση της επικής συνείδησης, θρηνούμε βουβά, όπως ο Παναγούλης στο νοσοκομείο όταν έμαθε για τον θάνατο του Νικηφόρου Μανδηλαρά: “Αυτή την υπόσχεση σου δίνουμε / αντί για μνημόσυνο”. Για να γίνει χαροποιόν το πένθος».

Φώτης Σιώτας / Θοδωρής Γκόνης – Οι πατάτες του Καποδίστρια

Ένα τραγούδι για τον Πρώτο Κυβερνήτη με φόντο το Ναύπλιον. Έχει σαν θέμα την περιβόητη ιστορία με τις πατάτες. Κωμικό και συνάμα τρυφερό, μας μιλάει για τις «πατάτες του Καποδίστρια». Στο τραγούδι αυτό αχνοφαίνονται δυο κόσμοι διαφορετικοί, δυο κόσμοι σε σύγκρουση, ακριβώς τη στιγμή που ξεκινάει η ιστορία του νέου ελληνικού κράτους.

Νικόλας Τζώρτζης / Αντονύ Ριβερά – Vents contraires

Το έργο Vents contraires (αντίθετοι άνεμοι) βασίζεται σε επιστολές του Ιωάννη Καποδίστρια και αναφέρεται στη σθεναρή αντίσταση που συνάντησε από τα εγχώρια κέντρα εξουσίας, κάτι που εντέλει οδήγησε και στη δολοφονία του. Η μουσική αντιτίθεται στον βαρύτονο, δεν τον υποστηρίζει παρά ελάχιστα, του δυσκολεύει σημαντικά την αποστολή, ενώ αυτός γνωρίζει πολύ καλά τη μοίρα που τον περιμένει.

Μάρθα Φριντζήλα / Βασίλης Μαντζούκης – Η τραγική ιστορία της Σούσας και του Σαρήμπαλη

«Η τραγική ιστορία της Σούσας και του Σαρήμπαλη οργανώθηκε μουσικά με γνώμονα τη μελοποίηση του δεκαπεντασύλλαβου παραδοσιακού τραγουδιού “Της Σούσας”, που αναφέρεται στον καταδικασμένο έρωτα δύο νεαρών παιδιών: της Ελληνίδας Σουσάνας και του Σαρή Μπαλή, Τούρκου αξιωματούχου. Τρεις σκοποί, δύο παραδοσιακοί κι ένας πρωτότυπος, ξανασυστήνουν το τραγούδι, πλαισιωμένοι από διάφορα μελωδικά σχήματα, πότε σύμφωνα και πότε διάφωνα, άλλοτε να συνοδεύουν, άλλοτε να αυτονομούνται στο δικό τους “τραγούδι”, διαμορφώνοντας έτσι τον σαφέστατα πολυφωνικό χαρακτήρα του εγχειρήματος. Στόχος μας ήταν να διατηρήσουμε την αποστομωτική αμεσότητα που διδάσκει η δημοτική ποίηση και η παραδοσιακή της μελοποίηση».

Νικολέτα Χατζοπούλου – Ετεροτοπία

«Η σύνθεση είναι βασισμένη σε τέσσερα έργα ζωγραφικής με θέμα το Ναύπλιο, που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο 1825-1833. Μέσα από μια πρωτότυπη μέθοδο-πείραμα, οι ξεπατικωτούρες των έργων χρησιμοποιούνται ως παρτιτούρες. Βασικά στοιχεία όπως οι καμπύλες, οι στίξεις, η κίνηση, η πυκνότητα, η αρμονία των στοιχείων αλλά και ο θόρυβος αποτυπώνονται ηχητικά, και οργανώνονται σε μια ιδιότυπη φόρμα τραγουδιού».

BΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

Κορνήλιος Σελαμσής Επιμέλεια, ενορχήστρωση, μουσική διεύθυνση (Πνευματικός ατιμάζει κόρη, Οι πατάτες του Καποδίστρια, Ιερωτικό τραγούδι, Συνέπνιγον, Το κρυφό σχολειό ΙΙ, Στοχάσου, καὶ ἀρκεῖ, Ετεροτοπία, komuna – Ο Δημήτρης Μπαλής και η Κομμούνα της Άνδρου, Συνεκδοχαί, Vents contraires, Αιμάτινος ποταμός, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ, κι’ εγώ φως)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Από το 2004 έως το 2010 έζησε στην Ολλανδία και σπούδασε σύνθεση στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης. Ένα μεγάλο μέρος της εργασίας του καταλαμβάνει η μουσική στο θέατρο με πολλές παραγωγές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του έχουν παραγγελθεί και παιχθεί από αρκετά σύνολα και οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το καλοκαίρι του 2016 παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών η όπερά του Λεόντιος και Λένα και το καλοκαίρι του 2018 η εγκατάσταση για σαράντα ηχητικές πηγές Αγαθόφρων. Παράλληλα με τη συνθετική του δραστηριότητα, έχει εργαστεί ως υπεύθυνος καλλιτεχνικού προγραμματισμού και εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Από τον Μάιο του 2014 έως τον Μάιο του 2016 ήταν καλλιτεχνικός υπεύθυνος της σειράς συναυλιών Τρίτες παράλληλες του Θεάτρου Πόρτα. Κατόπιν πρόσκλησης του Εθνικού Θεάτρου, δημιούργησε τον Νοέμβριο του 2015 το εργαστήρι «Σύνθεση μουσικής στο θέατρο», στο οποίο εργάστηκε ως τον Ιούνιο του 2020.

 Γιάννης Αγγελάκας Σύνθεση, ερμηνεία (Πνευματικός ατιμάζει κόρη)

Γεννήθηκε στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης το 1959. Είναι τραγουδιστής, μουσικός και ποιητής. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Τρύπες (1984-2001). Με τις Τρύπες έχει κυκλοφορήσει επτά δίσκους. Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με τους Νίκο Βελιώτη, Γιώργο Καρρά, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Χριστιανάκη. Έχει γράψει μουσική για τις κινηματογραφικές ταινίες Η εποχή των δολοφόνων (σκηνοθ. Νίκος Γραμματικός), Χώμα και νερό (Πάνος Καρκανεβάτος, μουσική με Ασκληπιό Ζαμπέτα και Γιώργο Χριστιανάκη), Ο χαμένος τα παίρνει όλα (Νίκος Νικολαΐδης), Ψυχή βαθιά (Παντελής Βούλγαρης), για την οποία κέρδισε το βραβείο πρωτότυπης μουσικής στα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου το 2010, και για το ντοκιμαντέρ Χρεοκρατία – Debtocracy (Κατερίνα Κιτίδη και Άρης Χατζηστεφάνου). Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι και Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;. Έχει συγγράψει δύο βιβλία: Για την καρδιά ενός κτήνους 1985-2000 και Ο μεγάλος μαθητής και ο μικρός δάσκαλος, για το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Κοινού Public.

Σαβίνα Γιαννάτου Σύνθεση, ερμηνεία (Και το κεφάλι του Αλή…)

Μελέτησε τραγούδι με τη Γωγώ Γεωργιλοπούλου και τον Σπύρο Σακκά. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ερμηνείας και Δεξιοτήτων Επικοινωνίας Σχολής Μουσικής και Δράματος Γκύλντχωλ (Λονδίνο) με υποτροφία του «Μουσηγέτη». Η επαγγελματική της σταδιοδρομία ξεκίνησε με την εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ Εδώ Λιλιπούπολη σε συνεργασία με τη Λένα Πλάτωνος. Συνεργάστηκε με τους συνθέτες Λένα Πλάτωνος, Νίκο Κυπουργό, Νίκο Μαμαγκάκη, Μιχάλη Γρηγορίου, Δημήτρη Μαραγκόπουλο, Δημήτρη Καμαρωτό, Νίκο Γαλενιανό, Βαγγέλη Κατσούλη, Άριλντ Αντρέσεν, Μπάρρυ Γκάυ κ.ά. Υπήρξε μέλος του Εργαστηριού Παλιάς Μουσικής (1981-1991). Από το 1992 ασχολείται με τον ελεύθερο φωνητικό αυτοσχεδιασμό στο χώρο της free jazz. Από το 1994 συνεργάζεται με το συγκρότημα Primavera en Salonico ερμηνεύοντας τραγούδια από τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια σε μουσικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Έχει συνθέσει μουσική για το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας, το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η δισκογραφία της περιλαμβάνει γύρω στους τριάντα δίσκους.

Θοδωρής Γκόνης Στίχοι (Οι πατάτες του Καποδίστρια)

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Πέλου Κατσέλη. Σπούδασε Οικονομικά. Εργάστηκε ως ηθοποιός μέχρι το 1996. Από το 1996 ασχολείται κυρίως με τη σκηνοθεσία. Έχει συνεργαστεί με Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ΔΗΠΕΘΕ και θιάσους του ελεύθερου θεάτρου, σκηνοθετώντας σύγχρονα και κλασικά έργα. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει αρκετές μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου και του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών. Από το καλοκαίρι του 2009, είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Φιλίππων και, από το 2012, του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Έχει διδάξει υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και στη Δραματική Σχολή του Νεοελληνικού Θεάτρου Γιώργου Αρμένη. Έχει συνεργαστεί ως στιχουργός με τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Άγρα, Γαβριηλίδης, Μεταίχμιο. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Φοίβος Δεληβοριάς Σύνθεση, ερμηνεία (Εις Μάρκο Μπότσαρη)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Είναι τραγουδοποιός, συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής. Έχει κυκλοφορήσει ως τώρα επτά δίσκους-συλλογές τραγουδιών, με πιο πρόσφατο την Καλλιθέα (2015).

Σοφία Ζαφειρίου Σύνθεση (mnemolethiko)

Είναι μουσικός και sound artist με έδρα την Αθήνα. Μέρος της έρευνάς της επικεντρώνεται στην υπέρβαση μη δυτικών ρυθμών και τρόπων με ηλεκτρονικά και στοχαστικά μέσα, θόρυβο, αυτοσχεδιασμό και ακουστικά όργανα. Συμμετέχει στο Κοινωνικό Κέντρο Khora, μια πρωτοβουλία που έχει στόχο να προσφέρει ανοιχτούς κοινωνικούς και πολιτιστικούς χώρους σε εκτοπισμένους ανθρώπους στο κέντρο της Αθήνας. Έχει εργαστεί σε ποικίλες ομάδες μη τυπικής εκπαίδευσης σε θέματα τεχνολογίας και είναι δημιουργός ενός διαδικτυακού εργαστηριακού μαθήματος δημιουργικών τεχνολογιών. Παίζει βιολί και είναι μέλος της Διαπολιτισμικής Ορχήστρας της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Φάνης Ζαχόπουλος Σύνθεση, στίχοι, ερμηνεία (Το ματωμένο δέντρο)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Σπούδασε κλασική κιθάρα με τη Σόνια Χάλαρη (Εθνικό Ωδείο, δίπλωμα και πρώτο βραβείο, 2011), ανώτερα θεωρητικά με τον Ματθαίο Λεγάκη (Ωδείο Ζωγράφου Γεώργιος Πολιτόπουλoς, πτυχίο αρμονίας, 2012), σύγχρονη σύνθεση με την Καρολίνε Άνσινκ (Σχολή Καλών Τεχνών HKU Ουτρέχτης, Ολλανδία, 2017). Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολείται με την εκτέλεση και αναδημιουργία της ελληνικής λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας κυρίως σε δύο μουσικά σχήματα, τα Santa Bella και Αντιμάμαλο, και είναι βασικό μέλος του συγκροτήματος Trash Trio. Συνεργάζεται με μουσικούς που ασχολούνται με ποικίλα μουσικά είδη, παρουσιάζοντας μουσικά εγχειρήματα ζωντανά ή σε μορφή βίντεο στο διαδίκτυο. Παράλληλα, γράφει μουσική για θέατρο, ταινίες και video art. Έργα του έχουν παιχτεί σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Υπήρξε μέλος της Ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (2009-2011). Ως συνθέτης και ερμηνευτής, έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ από το 2018 είναι μέλος της ομάδας Oper(o). Από το 2017 ζει και εργάζεται ως μουσικός στην Αθήνα.

Δημήτρης Καμαρωτός Σύνθεση, post-production (Byron Hydrophone Recordings)

Σπούδασε στην Ελλάδα και στη Γαλλία σύνθεση, κλαρινέτο και μουσικολογία με τους Εμίλ Νταμαί, Μαρκ Μπαττιέ, Μωρίς Ζαρ, Ιάννη Ξενάκη. Εργάστηκε στο Ινστιτούτο Έρευνας και Συντονισμού Ακουστικής / Μουσικής (IRCAM, Γαλλία) και στο Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. Συμμετέχει στην ανάπτυξη της θεατρικής δραματουργίας με τη μουσική και τον ηχητικό σχεδιασμό. Έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες σε 200 παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε Εθνικό Θέατρο, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Θέατρο Φόλκσμπύνε Βερολίνου, Θέατρο Κομεντί Φρανσαίζ Παρισιού και άλλα διεθνή θέατρα και φεστιβάλ. Η μουσική του κινείται ελεύθερα από την οργανική-φωνητική στην ηλεκτροακουστική-ακουσματική. Πρόσφατες δισκογραφικές εκδόσεις έργων του είναι Electromagnetic Landscapes (Intersonik Recordings 2018) και Aural Phase Alpha (1tracktape 2021).

Απόστολος Κίτσος Σύνθεση, ερμηνεία (Ιερωτικό τραγούδι), ενορχήστρωση (Εις Μάρκο Μπότσαρη, Σέλλεϋ: Ελλάς, Αιμάτινος ποταμός, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Ο πυρετός του Μπάιρον)

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θήβα. Σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, το Ωδείο Φίλιππος Νάκας και αργότερα στην Αγγλία στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής του Μάντσεστερ (Royal Northern College of Music). Το 2013-2014 διακρίθηκε ως ερμηνευτής στην Τέταρτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, όπου δισκογράφησε πρωτότυπα τραγούδια νέων δημιουργών και συμμετείχε σε σειρά συναυλιών και αφιερωμάτων. Συνεργάστηκε με την Έλλη Πασπαλά και την Underground Youth Orchestra από το 2013 έως το 2016 και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και την ορχήστρα Παλίντονος Αρμονία το 2015. Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε η πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο Κάτι παράξενο από τη Μικρή Άρκτο, ένας κύκλος μελοποιημένων ποιημάτων από τον τραγουδοποιό Μιχάλη Καλογεράκη αλλά και τον ίδιο, σε δικές του ενορχηστρώσεις. Το 2020 υπέγραψε την ενορχήστρωση και τη μουσική παραγωγή Ρεμπώτικα, ένα πάντρεμα του ποιητικού κόσμου του Ρεμπώ με τα ρεμπέτικα τραγούδια.

Ευριπίδης Λασκαρίδης Σύλληψη, σκηνοθεσία, μοντάζ, ερμηνεία (MANDO)

Σκηνοθέτης και ερμηνευτής. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και στο Κολέγιο Μπρούκλυν Νέας Υόρκης. Η δουλειά του διατρέχεται από την έρευνα πάνω στη μεταμόρφωση και τη γελοιότητα. Ως ερμηνευτής, έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως Δημήτρης Παπαϊωάννου, Ρόμπερτ Ουίλσον κ.ά. Από το 2000, ξεκίνησε να σκηνοθετεί δικές του δουλειές για το θέατρο, καθώς και μικρού μήκους ταινίες. Το 2009, ίδρυσε την ομάδα OSMOSIS με την οποία παρουσίασε δουλειές στο Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Εμπρός κ.α. Το πρώτο περιοδεύον έργο της ομάδας, RELIC (2015), παρουσιάστηκε σε πάνω από τριάντα φεστιβάλ και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο όπως Μπιενάλε Χορού της Λυόν (Γαλλία), Παλαί ντε Τοκυό (Παρίσι), Θέατρο Barbican Pit (Λονδίνο), Θέατρο Public (Νέα Υόρκη). Στους είκοσι έναν σταθμούς του επόμενου έργου του TITANS (2017) περιλαμβάνονται το Théâtre de la Ville του Παρισιού, το Φεστιβάλ Χορού και Θεάτρου TransAmériques του Μονρεάλ και το Φεστιβάλ Τεχνών του Χονγκ Κονγκ. Το πιο πολυπληθές έργο του ELENIT (2019), μια διεθνής συμπαραγωγή, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση πριν ξεκινήσει διεθνή περιοδεία. Το 2016 τιμήθηκε με την εναρκτήρια υποτροφία Πίνα Μπάους.

Λόλεκ (Γιάννης Αναγνωστάτος) Σύνθεση, ενορχήστρωση, ερμηνεία (Αιμάτινος ποταμός)

Γεννήθηκε το 1981 και ζει στην Αθήνα. Είναι συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής και μουσικός παραγωγός. Στην ηλικία των 10 ετών ξεκίνησε μαθήματα ακορντεόν και αργότερα κιθάρας και τυμπάνων. Την περίοδο 1999-2007 συμμετείχε στα συγκροτήματα Touched και Bolek & Lolek ως ντράμερ και συνθέτης. Έχει κυκλοφορήσει τους δίσκους Alone (Inner Ear Records, 2009), Αχινός (Inner Ear Records, 2011) και Ουρανός μολύβι (InRealTime Records, 2015). Γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες και animation. To 2015 βραβεύτηκε με το Βραβείο Μουσικής Σύνθεσης για τη θεατρική παράσταση Κατερίνα. Συνεργάζεται με μουσικά συγκροτήματα ως μουσικός παραγωγός και ηχολήπτης.

Βασίλης Μαντζούκης Σύνθεση, ερμηνεία (Η τραγική ιστορία της Σούσας και του Σαρήμπαλη)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974 και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Σπούδασε κλασική κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας και στο Κλασσικό Ωδείο Χολαργού. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές τους Γιάννη Ψυχοπαίδη και Γιώργο Ζιάκα. Από το 1999 είναι συνθέτης και σκηνογράφος της ομάδας Δρόμος με δέντρα, και από το 2009 είναι συνθέτης της ομάδας σύγχρονου χορού RootlessRoot. Το 2010 δημιούργησε με τη Μάρθα Φριντζήλα τον χώρο τέχνης και εκπαίδευσης Baumstrasse στην Αθήνα (www.dentra.gr) και το 2012 ίδρυσαν το Αττικό Σχολείο Αρχαίου Δράματος (www.attikosxoleio.gr). Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα και φεστιβάλ σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Κίνα, Ιαπωνία και ΗΠΑ.

Nalyssa Green Σύνθεση, στίχοι, ερμηνεία (Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα)

Συνθέτρια, τραγουδοποιός και περφόρμερ από την Αθήνα. Είναι αυτοδίδακτη και παίζει πιάνο, κιθάρα, ακορντεόν, συνθεσάιζερ, θέρεμιν και τραγουδά. Έχει κυκλοφορήσει τέσσερις προσωπικούς δίσκους, δύο αγγλόφωνους: Barock (2010) και The Seed (2012), και δύο ελληνόφωνους: Μπλουμ (2018) και Ταξίδι αστρικό (2020). Έχει γράψει μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις. Σημαντικές δουλειές της (ως συνθέτριας και ενίοτε ως περφόρμερ): 4.48 Ψύχωση (Σάρα Κέιν, Bios), Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ (Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Εθνικό Θέατρο), Ο θάνατος του εμποράκου (Άρθουρ Μίλλερ, Εθνικό Θέατρο), Αγριόπαπια (Χένρικ Ίψεν, Θέατρο Πορεία), Άγγελος εξολοθρευτής (Λούις Μπουνιουέλ, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου), Υβόννη (Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Θέατρο Μπάγκειον), Ίχνη της Αντιγόνης (Χριστίνα Ουζουνίδου, ψηφιακό show στο zoom, Φεστιβάλ Romaeuropa, Operadagen Ρόττερνταμ) κ.ά. Έχει αποσπάσει έως τώρα δύο Θεατρικά Βραβεία Κοινού από το περιοδικό Αθηνόραμα για τη μουσική σύνθεση σε θεατρική παράσταση.

Τζέιμς Ουάιλι Σύνθεση (Α! Τι νύκτα)

Μουσικός και συνθέτης, μεγάλωσε στο Ουέλλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε στην παιδική του ηλικία, μέσα από το κλασικό ρεπερτόριο, την τζαζ και την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική, την οποία σπούδασε στη Βοστόνη της Αμερικής. Tα μουσικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην εξερεύνηση των μικροδιαστημάτων, της τροπικότητας και των εφαρμογών τους στα πνευστά όργανα. Έχει εμβαθύνει στη σπουδή των αρμονικών και των «φυσικών» συστημάτων κουρδίσματος αναπτύσσοντας μια προσωπική γλώσσα αυθόρμητης σύνθεσης στη μουσική πράξη του σαξοφώνου. Παράλληλα είναι ενεργός εκπαιδευτικά και εκτελεστικά στον χώρο της τζαζ, του αυτοσχεδιασμού, της σύγχρονης λόγιας μουσικής, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις δημιουργικές προσεγγίσεις των λαϊκών παραδόσεων του Ιράν, της Ελλάδας και της Εγγύς Ανατολής. Συνεχίζει να παρακολουθεί μαθήματα ιρακινού καμαντσέ και περσικού ραντίφ με τον Σίνα Ντανές.

Δημήτρης Παπαγεωργίου Σύνθεση (Συνεκδοχαί)

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Γκρατς (Αυστρία) και ολοκλήρωσε τις διδακτορικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Άιοβας (ΗΠΑ). Έχει διδάξει σεμινάρια σύνθεσης στα Πανεπιστήμια Μουσικής του Αννόβερου (Γερμανία) και του Γκρατς, καθώς και στα Τμήματα Μουσικής των Πανεπιστημίων Άιοβας, Νεβάδας (ΗΠΑ), Τεχεράνης και του Πανεπιστημίου Μπιλγκί της Κωνσταντινούπολης. Από το 2017, διδάσκει στη Δήλια Ακαδημία και στο Διεθνές Φεστιβάλ Ηλεκτρονικής Μουσικής Τεχεράνης και, από το 2019, στο outHEAR New Music Week. Έχει εμφανιστεί σε δεκάδες φεστιβάλ και συναυλίες σε Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Ισπανία, Φινλανδία, Ρωσία, Αρμενία, Ελλάδα, Κύπρο, Σερβία, Κροατία, Τουρκία, Ιράν, Χονγκ Κονγκ και πολλές πολιτείες των ΗΠΑ. Είναι καλλιτεχνικός συν-διευθυντής του outHEAR New Music Week, μιας εβδομάδας σύγχρονης μουσικής που πραγματοποιείται στη Λάρισα με τη συμμετοχή του συνόλου Klangforum Wien Αυστρίας. Διδάσκει σύνθεση στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Μιχάλης Παρασκάκης Σύνθεση (Στοχάσου, καὶ ἀρκεῖ)

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γραφικές τέχνες παράλληλα με τη μουσική. Αργότερα αφοσιώθηκε στη μουσική, σπουδάζοντας σύνθεση, κλασικό και μεσαιωνικό-αναγεννησιακό τραγούδι στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης. Από το 2019, είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα την έρευνα και σύνθεση του μουσικού θεάτρου. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε Νέα Υόρκη, Βιέννη, Γκρατς, Παρίσι, Γάνδη, Άμστερνταμ, Χάγη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά κ.α. από σημαντικούς ερμηνευτές όπως Έννο Πόππε, Μπας Βήγκερς και μουσικά σύνολα όπως Klangforum Wien Αυστρίας, ASKO|Schönberg Γερμανίας, Nieuw Ensemble Ολλανδίας, κουαρτέτο Momenta (ΗΠΑ). Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, την Εθνική Λυρική Σκηνή και σημαντικούς μουσικούς όπως Κατερίνα Κωνσταντούρου, Γιώργο Ζιάβρα και το μουσικό σύνολο dissonArt Ensemble. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες του θεάτρου και μουσικού θεάτρου όπως Φοίβο Συμεωνίδη, Ζωή Χατζηαντωνίου, Μάνο Βαβαδάκη, Ομάδα Ραφή κ.ά. Είναι συνιδρυτής του μουσικού συνόλου ΤΕΤΤΤΙΞ, με το οποίο δημιουργούν παραστάσεις-θεάματα με επίκεντρο τη σύγχρονη και νέα μουσική.

http://michailparaskakis.com

Φίλιππος Σακαγιάν Σύνθεση (ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ, κι’ εγώ φως)

Γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Ελληνοαρμένιος συνθέτης και ερμητιστής με έδρα το Παρίσι. Τα πιο πρόσφατα έργα του χαρακτηρίζονται από το βαθύ ενδιαφέρον του για τις ελληνικές και ζωροαστρικές αρχαϊκές παραδόσεις και τον εσωτερισμό. Το 2017 αποφοίτησε από το Περιφερειακό Ωδείο του Παρισιού με πρώτο βραβείο σύνθεσης και την υποτροφία της Sacem. Συνέχισε σύνθεση με τον Ζαν-Λυκ Ερβέ στο Ωδείο της Βουλώνης (Γαλλία) και από το 2019 σπουδάζει σύνθεση στο Ανώτατο Εθνικό Ωδείο Μουσικής και Χορού του Παρισιού με τον Στέφανο Τζερβαζόνι και νέες τεχνολογίες με τους Γκρεγκουάρ Λοριέ, Γιαν Μαρές και Λούις Ναόν. Συμμετέχει στο πρόγραμμα Cursus του Ινστιτούτου Έρευνας και Συντονισμού Ακουστικής / Μουσικής (IRCAM) για το έτος 2021-2022. Είναι μέλος του Eλληνικoύ Συνδέσμου Συνθετών Hλεκτροακουστικής Mουσικής. Η μουσική του παίζεται σε διάφορα φεστιβάλ και ακαδημίες σε Αργεντινή, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Μεξικό, Σκοτία, Ισπανία και Σουηδία. Έχει λάβει υποστήριξη από το Ίδρυμα Μεγέρ, καθώς και υποτροφίες Sacem, Legs Jabès και Ταρραζί (Γαλλία).

Μιχάλης Σιγανίδης Σύνθεση, στίχοι, ερμηνεία (Συνέπνιγον, Το κρυφό σχολειό ΙΙ)

Γεννήθηκε το 1958 στη Θεσσαλονίκη. Γράφει μουσική και στίχους. Παίζει κοντραμπάσο και κιθάρα. Συμμετέχει στα συγκροτήματα Χειμερινοί Κολυμβητές, Primavera en Salonico, Φίλοι Μίλτου Σαχτούρη κ.ά. Έχει εκδώσει τους δίσκους Μικρός αδερφός (1987), Το πρωί και το βράδυ (1990), Το τραίνο-φάντασμα φίλος (1995), Μικρές αγγελίες (1999), Basse classe (2002), Sabbath Lift (2006), Οι άλλοι (2009), 97% (2014), Γρα-γρου (2018), ETIKAIETIKAITHKAITH (2021). Έχει επιμεληθεί τους δίσκους Ιχνηλάτες του Ιούρα – Τραγούδια από τα νησιά των Εβρίδων, Ο ήλιος και το φεγγάρι – Σκοποί και τραγούδια από τη Σαμοθράκη.

Φώτης Σιώτας Σύνθεση, ερμηνεία (Οι πατάτες του Καποδίστρια)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική άρχισε σε ηλικία έξι ετών, ως μέλος της παιδικής χορωδίας Αγίας Τριάδος. Σε ηλικία εννέα ετών ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης στο βιολί και το τραγούδι. Υπήρξε μέλος πολλών συγκροτημάτων της πόλης του όπως Ποδηλάτες, Boomstate και Ευοί Ευάν. Το 1993, ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τόσο σε ζωντανές εμφανίσεις όσο και στη δισκογραφία. Έχει συνεργαστεί με τον Γιάννη Αγγελάκα και τους Επισκέπτες. Συνεργάζεται επίσης με τον κιθαρίστα Μπάμπη Παπαδόπουλο. Το 2005 δημιούργησε με τον κιθαρίστα Κώστα Παντέλη το ντουέτο Sancho 003. Συμμετέχει σε πάνω από εκατό δίσκους σαν βιολιστής, ενορχηστρωτής, τραγουδιστής. Έχει γράψει μουσική για Φεστιβάλ Αθηνών, Εθνικό θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και δεκάδες άλλες παραγωγές.

Νικόλας Τζώρτζης Σύνθεση (Vents contraires)

Συνθέτης και καθηγητής (1978). Τα έργα του χαρακτηρίζονται από έντονη ενέργεια, οπτικοακουστική πολυφωνία, την ενσωμάτωση εξωμουσικών στοιχείων καθώς και τη χρήση της τεχνολογίας. Σπούδασε με τους Χοσέ Μανουέλ Λόπεθ Λόπεθ, Οράσιο Βατζόνε, Φίλιπ Λερού και Γιώργο Απέργη. Επιλέχτηκε για το πρόγραμμα Cursus 1 και 2 του Ινστιτούτου Έρευνας και Συντονισμού Ακουστικής / Μουσικής (IRCAM), όπου παρουσίασε το έργο Incompatible(s) V στο Φεστιβάλ ManiFeste 2012. Έχει υπάρξει φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο Herrenhaus του Εντενκόμπεν (Γερμανία), τη βίλα Ruffieux (Ελβετία), την Akademie Schloss Solitude (Γερμανία) καθώς και επισκέπτης ερευνητής Fulbright στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας. Έργα του έχουν παιχτεί σε Ασία, Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη. Έχει διακριθεί σε 35 διαγωνισμούς σύνθεσης, αποσπώντας 23 βραβεία παγκοσμίως. Πρόσφατα κυκλοφόρησε τον μονογραφικό δίσκο Les mystères με το σύνολο Das Neue από τη δισκογραφική εταιρεία Toccata Classics, ενώ η Γαλλική Ραδιοφωνία παρήγγειλε το έργο του Immobilités για φωνή και σύνολο. Δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2020/21). Έχει διδάξει σε σεμινάρια σε Ιταλία και Ισπανία. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

Μάρθα Φριντζήλα Σύλληψη, ερμηνεία (Η τραγική ιστορία της Σούσας και του Σαρήμπαλη)

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελευσίνα. Σπούδασε μουσική και θέατρο. Από το 1993 δουλεύει ως επαγγελματίας ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο και σε δημοτικά και ιδιωτικά θέατρα σε παραστάσεις αρχαίου, σύγχρονου δράματος και μουσικού θεάτρου. Εργάζεται ως σκηνοθέτης θεάτρου από το 1996 και έχει συνεργαστεί µε Εθνικό Θέατρο, Φεστιβάλ Αθηνών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Θέατρο Νέου Κόσμου, Θέατρο Πορεία, Θέατρο Χώρα, Μουσικό Χωριό στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου, Ακαδημία Μουσικής του Μπρούκλυν (ΗΠΑ), Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ) και Πανεπιστήμιο Στόκτον στο Νιου Τζέρσεϋ (ΗΠΑ). Από το 2015, συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Πρίνστον ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεάτρου. Δίδαξε αρχαίο δράμα στα Διεθνή Σεμινάρια του Πανεπιστημίου του Πρίνστον το 2017 και το 2019. Την περίοδο 2008-2013 δίδαξε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είναι ιδρυτικό µέλος του χώρου τέχνης και εκπαίδευσης Baumstrasse / Δρόμος µε δέντρα (www.dentra.gr) και του Αττικού Σχολείου Αρχαίου Δράματος (www.attikosxoleio.gr). Από το 1999 είναι σκηνοθέτρια του θιάσου Δρόμος µε Δέντρα.

Νικολέτα Χατζοπούλου Σύνθεση (Ετεροτοπία)

Συνθέτρια, ερμηνεύτρια της βιόλας ντα γκάμπα και ερευνήτρια που ζει στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια, το έργο και η ακαδημαϊκή της έρευνα στη σύνθεση και την οργάνωση του ήχου εστιάζουν στη σχέση σιωπής και θορύβου, καθώς και χώρου και ήχου. Έχει συνθέσει τρεις όπερες δωματίου, φωνητικά έργα, έργα για ποικίλα σύνολα μουσικής δωματίου, ηλεκτροακουστική και αλγοριθμική μουσική, καθώς και έργα που βασίζονται στις χωρικές παραμέτρους. Σπούδασε σύνθεση στο Βασιλικό Κονσερβατόριο της Χάγης, αστροφυσική στον Πανεπιστήμιο της Ουαλίας στο Κάρντιφ και είναι υποψήφια διδάκτωρ της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Κρήτης, στο πεδίο της Αρχιτεκτονικής και Μουσικής. Διοργανώνει και επιμελείται εκδηλώσεις στον προσωπικό της χώρο NGallery και είναι ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος WAN.

www.nicoletachatzopoulou.com

Ελίζα Αλεξανδροπούλου Σχεδιασμός φωτισμών

Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Απέσπασε το πρώτο βραβείο Ουνέσκο (Prize for the Promotion of the Arts) για τη σκηνική της πρόταση πάνω στο θέμα «Βαβέλ» στη διεθνή έκθεση σκηνογραφίας Κουαντρενιάλ Πράγας 2007 καθώς και το βραβείο πρωτότυπου σχεδιασμού για τον φωτισμό στην παράσταση Relic του Ευριπίδη Λασκαρίδη στα Θεατρικά και Tεχνολογικά Βραβεία 2017, τα οποία οργανώθηκαν από το Θέατρο Φούλστοπ Λονδίνου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σχεδιάστρια φωτισμού σε παραστάσεις θεάτρου και χορού. Έχει συνεργαστεί με τους Θωμά Μοσχόπουλο, Ξένια Καλογεροπούλου, Γιώργο Κιμούλη, Θοδωρή Γκόνη, Ευριπίδη Λασκαρίδη, Αργυρώ Χιώτη, Μαρία Πανουργιά, Ανέστη Αζά, Πρόδρομο Τσινικόρη, Ομάδα Πλεύσις, Zωή Χατζηαντωνίου, Χάρη Φραγκούλη, Χρήστο Πασσαλή κ.ά. Είναι μέλος της ομάδας εικαστικού φωτισμού Beforelight και έχει εμπλακεί, από το 2007, στον σχεδιασμό φωτιστικών εγκαταστάσεων και αστικών δρωμένων σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Γυναικείο φωνητικό σύνολο chórεs (Αιμάτινος ποταμός, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Ο πυρετός του Μπάιρον, ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ, κι’ εγώ φως)

Το γυναικείο φωνητικό σύνολο chórεs αποτελεί ένα φυτώριο καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε το 2016 ως απόρροια μιας σειράς καλλιτεχνικών εκδηλώσεων της Μαρίνας Σάττι με στόχο την ανάδειξη του διεθνούς παραδοσιακού ρεπερτορίου, και αποσκοπεί στο να συνδυάσει την εκπαίδευση στη μουσική, τον χορό και την υποκριτική με την παράσταση (performance) και την καλλιτεχνική έκφραση. Οι chórεs πλέον αριθμούν περισσότερες από 150 γυναίκες ηλικίας 13 έως 55 ετών και συνεργάζονται με αναγνωρισμένους διδάσκοντες από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους. Σκοπός είναι το σύνολο να εξελιχθεί σε μια ισχυρή κοινότητα αλληλοϋποστήριξης που να ευνοεί την ανάπτυξη καλλιτεχνών με ευρύτητα και κοινωνική αντίληψη. Το πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει από παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια μέχρι τραγούδια των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Η χορωδία έχει τραγουδήσει συνθέσεις των Κωνσταντινίδη, Σαμαρά, Τσαλαχούρη, Μπαλτά αλλά και άλλων Ελλήνων και ξένων συνθετών της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας. Οι chórεs συνεργάζονται τακτικά με την Εθνική Λυρική Σκηνή και μέλη της έχουν λάβει μέρος στις παραστάσεις Μήδεια του Νίκου Κυπουργού, Σατανερί του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, Έξοδος: Άνοιξη, Το τραγούδι της κυρα-Δομνίτσας, Επιτάφιος του Μίκη Θεοδωράκη κ.ά. Το 2020 το σύνολο chórεs έκανε την πρώτη του περιοδεία με συναυλίες σε επιλεγμένους αρχαιολογικούς χώρους ανά την Ελλάδα στο πλαίσιο του θεσμού του ΥΠΠΟΑ «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», ενώ το 2021, στο πλαίσιο του ίδιου θεσμού, παρουσίασε τη μουσική παράσταση EΞΙ σε μουσική σύνθεση Μάρθας Μαυροειδή.