Ο κόσμος είναι ένας

Χορηγός παράστασης

Ο Κωνσταντίνος Βήτα, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής, «συνομιλεί» με το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου στην παράσταση Ο κόσμος είναι ένας. Ένα ηλεκτρονικό ταξίδι στο εσωτερικό σύμπαν του ποιητή, Ο κόσμος είναι ένας έρχεται σε πρώτη παρουσίαση στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ για τέσσερις παραστάσεις στις 30, 31 Ιανουαρίου και 1, 2 Φεβρουαρίου 2020.

Καθώς τα εισιτήρια για τις τέσσερις παραστάσεις του Ο κόσμος είναι ένας έχουν εξαντληθεί, προστίθενται δύο επιπλέον βραδινές παραστάσεις στις 31 Ιανουαρίου και 1 Φεβρουαρίου στις 22.00. 

Η παράσταση αποτελεί μια μεγάλη ζωντανή εγκατάσταση με πρωτότυπη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα και βίντεο του Νίκου Πατρελάκη που αποδίδουν με τρόπο μοναδικό το ταξίδι στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, προσφέροντας μια σπάνια οπτικοακουστική εμπειρία. Τα ποιήματα απαγγέλλουν ο Κωνσταντίνος Βήτα και η Όλια Λαζαρίδου.

Στη ροή της παράστασης παρουσιάζεται ένας κύκλος είκοσι ποιημάτων από όλο το φάσμα του έργου του μεγάλου ποιητή σε μια ατμοσφαιρική δίνη από ambient ηχοτοπία, πιάνο και επεξεργασμένες φωνές που έρχονται μέσα από τις σελίδες των ποιημάτων του. Ο ήχος των ποιημάτων, ενσωματωμένος στο ηχητικό σύστημα του Κωνσταντίνου Βήτα, δημιουργεί νέες αναφορές και καινούριες αναγνώσεις στο έργο του.

Η παράσταση υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) προς την Εναλλακτική Σκηνή.

Έχοντας διαγράψει μια μακρά και σπουδαία πορεία στη σύγχρονη ελληνική μουσική με ευρεία αναγνώριση, ο Κωνσταντίνος Βήτα παραμένει ένας ασταμάτητα δημιουργικός, ανατρεπτικός και ανήσυχος καλλιτέχνης. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και τη δημιουργία των καινοτόμων Στέρεο Νόβα μέχρι τις μέρες μας, εξακολουθεί να κάνει τραγούδια όλα όσα συμβαίνουν γύρω του, να πειραματίζεται με τον ηλεκτροακουστικό ήχο και να διευρύνει τις ηλεκτρονικές του περιπλανήσεις. Στη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του, συνέθεσε μουσική για θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες, διασκεύασε έργα του Μάνου Χατζιδάκι στο Transformations και πειραματίστηκε με το ρεμπέτικο.

Ο Κωνσταντίνος Βήτα για πρώτη φορά καταπιάνεται με το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου στη μουσική παράσταση Ο κόσμος είναι ένας της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ. Με την ποίησή του ήρθε σε επαφή όταν ήταν ακόμη έφηβος. «Η ποιητική του στάση και μέθοδος, ο τρόπος που κατέγραφε τις ποιητικές του εμπειρίες ήταν αποκάλυψη. Οι εικόνες του ήταν κι αυτές τόσο παράξενες, τόσο εντυπωσιακά ακριβείς, είχε έναν μοναδικό τρόπο να αντιστρέφει το συνηθισμένο για να εκφράσει την αθάνατη αλήθεια. Ποιος ήταν ο ποιητής αυτός, αλήθεια; Μακριά από την αισθητική των συναισθημάτων και εκεί που όλοι περίμεναν τη λογική εξήγηση, τα ποιήματά του μεταμορφώνονταν σε κοφτερά μεγάλα βράχια που πάνω τους έσκαγαν ολόμαυρα κύματα. Ποίηση εξομολογητική, γεμάτη από ανείπωτους ήχους και ακρωτήρια», σημειώνει.

Ειδικά κινηματογραφημένα για την παράσταση, τα βίντεο φέρουν την υπογραφή του μουσικού και σκηνοθέτη Νίκου Πατρελάκη. Τα γυρίσματα διήρκεσαν περίπου ένα μήνα και πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες της Πελοποννήσου. Από το τραχύ αλλά και μελαγχολικό περιβάλλον της Μονεμβασιάς μέχρι την απέραντη θέα στο Αιγαίο από τον Κάβο Μαλιά. «Αφεθήκαμε στο τυχαίο, σε μια πολύτιμη περιήγηση για μας, και δικό μας βίωμα πια. Περιπλανηθήκαμε με τις κάμερες σε μικρούς ορεινούς δρόμους και έρημες απόμερες παραλίες, κοιτάξαμε ανατολές και δύσεις, παρακολουθήσαμε με υπομονή τα σύννεφα να ταξιδεύουν στον ορίζοντα», σημειώνει ο Νίκος Πατρελάκης. «Βράχοι, θάλασσα και ουρανός, από την πρώτη ηλικία μέχρι το τέλος, ως συνεχής πηγή έμπνευσης. Σκοτεινές πραγματικότητες και γεγονότα, σε χέρσα περιβάλλοντα εξορίας, και μια αδιάκοπη προσπάθεια “να αντιπαραταχθεί στην αγριότητα, στη σκληρότητα, στη βία και στην καταπίεση η πίστη ότι υπάρχει ο έρωτας, υπάρχει η ομορφιά, υπάρχει η ζωή”».

Κωνσταντίνος Βήτα
Γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1961 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και πέντε ετών ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του έφηβος στο Παλλάδιο Ωδείο. Το 1980 ξεκίνησε σπουδές ζωγραφικής και ιστορίας της τέχνης στο Prahran Institute της Μελβούρνης, τις οποίες δεν ολοκλήρωσε. Επέστρεψε στην Αθήνα και σπούδασε τυπογραφία στη Γερμανική Σχολή Γραφικών Τεχνών και Διαφήμισης. Το 1992 δημιούργησε την ηλεκτρονική μπάντα Στέρεο Νόβα και συνέθεσε μουσική για πέντε άλμπουμ. Το 1996 το συγκρότημα διαλύθηκε και ο ίδιος ακολούθησε τη δική του μουσική πορεία με δέκα προσωπικά άλμπουμ στη δισκογραφία. Έχει γράψει μουσική για ντοκιμαντέρ, φιλμ και θέατρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Νίκος Πατρελάκης
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική και μαθηματικά. Ως μουσικός έχει εκδώσει, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, άλμπουμ, singles και συλλογές με ηλεκτρονικό / fusion ήχο, που κυκλοφορούν σε ολόκληρο τον κόσμο. Κομμάτια του έχουν συμπεριληφθεί σε περισσότερες από εκατό διεθνείς συλλογές. Έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, καθώς και μουσικά θέματα για τελετές και διεθνείς εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων οι τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς και παραγωγούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όπως ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ και ο Λέννυ Κράβιτζ. Διατηρεί ειδικό κατάστημα βινυλίων στην Αθήνα. Είναι συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής Specials Digital. Έχει «ντύσει» με εικόνα και ήχο αρκετούς διεθνείς και ελληνικούς οργανισμούς και εταιρείες. Επιπλέον έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από εξακόσιες ταινίες παρουσίασης, μικρά ντοκιμαντέρ και βιντεοκλίπ. Το 2018 σκηνοθέτησε και παρήγαγε τα visuals για την ιστορική συναυλία της επανένωσης των Στέρεο Νόβα, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Αυτό τον καιρό προετοιμάζει τον έκτo του προσωπικό δίσκο.

Όλια Λαζαρίδου
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (Kαρόλου Κουν). Το 1986 συνέχισε τις σπουδές της στη Γαλλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Αντουάν Βιτέζ. Έχει συνεργαστεί με όλους τους παλαιότερους και νεότερους σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου. Έχει πρωταγωνιστήσει συνολικά σε δεκαεπτά ταινίες και έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις ταινίες Το στίγμα (1982) και Τεριρέμ (1987), ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε και το βραβείο Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Αρχάγγελος του πάθους. Το 2005 βραβεύτηκε για το σύνολο του έργου της. Έχει επίσης σκηνοθετήσει αρκετά έργα. Επιπλέον, έχει γράψει τρία βιβλία: Τα δύσκολα εύκολα (2017), Η προσευχή του ελάχιστου (2015) και Η καρδιά και ο χωρίς καρδιά και οι κυρίες του μυαλού.

Ιδρυτικός δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής & Δωρητής παράστασης: