Το νέο μουσικοθεατρικό έργο Σκιές στον Άδη του διακεκριμένου συνθέτη Αλέξανδρου Μούζα έρχεται σε πρώτη παρουσίαση μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Θωμά Μοσχόπουλου στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το έργο μουσικού θεάτρου για ηθοποιό και μουσικό σύνολο θα παρουσιαστεί για δύο μόνο παραστάσεις στις 27 και 28 Νοεμβρίου 2021, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Το ενδεκαμελές μουσικό σύνολο διευθύνει ο Νίκος Βασιλείου, ενώ τον ρόλο του Λόρδου Μπάιρον ερμηνεύει ο Χρήστος Λούλης.
Το έργο Σκιές στον Άδη αξιοποιεί, αποκλειστικά, αυθεντικά κείμενα του Λόρδου Μπάιρον επιλεγμένα από τις τελευταίες επιστολές του από την Ελλάδα, το ταξιδιωτικό του έργο Τσάιλντ Χάρολντ, το θεατρικό του έργο Κάιν, καθώς και ποιήματά του. Στο έργο περιγράφεται η κατάβαση του Μπάιρον, με τη μορφή του αρχετυπικού «έκπτωτου αγγέλου», στο υγρό και δυστοπικό περιβάλλον του Μεσολογγίου, σε έναν Άδη που παγιδεύει στις Σκιές του, σε ένα απόλυτα «Greek Gothic» περιβάλλον.
Μέσα σε ένα υποβλητικό, μουσκεμένο σκηνικό που αποδίδει με γλαφυρό τρόπο την αίσθηση ενός φαντασιακού Άδη γεμάτου σκιές, προαισθήματα και αναμνήσεις, η ατμοσφαιρική μουσική του Αλέξανδρου Μούζα φλερτάρει με την κινηματογραφική αισθητική πλαισιώνοντας με μοναδικό τρόπο την απαιτητική ερμηνεία του ηθοποιού Χρήστου Λούλη. Ο τελευταίος καταθέτει με τη σειρά του μια ιδανική ανάγνωση ενός Λόρδου Μπάιρον παιγνιώδους και ποιητικού, εμμονικού και δέσμιου των παθών του αλλά και ένδοξου δημιουργού της μοίρας του.
Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Το έργο Σκιές στον Άδη αποτελεί ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ και εντάσσεται στον θεματικό κύκλο «Ωδές στον Βύρωνα», ο οποίος αποδίδει φόρο τιμής στον εμβληματικό ρομαντικό ποιητή και φιλέλληνα. Τον κύκλο επιμελείται ο Αλέξανδρος Μούζας. Το έργο παρουσιάζεται σε συνεργασία με τη Βυρωνική Εταιρεία Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Ευγλωττία, χιούμορ, ενσυναίσθηση, δηκτική ειρωνεία και σωρεία από πολύτιμες βιογραφικές, ιστορικές και εθνογραφικές πληροφορίες χαρακτηρίζουν τις περίπου 3.000 (!) επιστολές του Λόρδου Μπάιρον που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, κατατάσσοντάς τον, κατά ευρεία ομολογία, ανάμεσα στους σπουδαιότερους επιστολογράφους του 19ου αιώνα. Από αυτό το ατίθασο και ανεξάντλητο κειμενικό σώμα, ο επιμελητής του Κύκλου «Ωδές στον Βύρωνα», συνθέτης Αλέξανδρος Μούζας επέλεξε τις επιστολές που γράφτηκαν κατά το τελευταίο τρίμηνο της ζωής του ποιητή στο Μεσολόγγι, μαζί με αποσπάσματα από τα γραπτά, τις σκέψεις και τα ποιήματα του Μπάιρον, ως υλικό για το νέο μουσικοθεατρικό του έργο.
Οι ακάματες προσπάθειες του Μπάιρον να ενώσει τις φατρίες των αγωνιζόμενων Ελλήνων, να ενισχύσει οικονομικά την Επανάσταση, να αφυπνίσει συνειδήσεις στο εξωτερικό, να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια στα θύματα του πολέμου και να τακτοποιήσει τις προσωπικές του υποθέσεις προτού ο πρώιμος θάνατός του τον αναδείξει σε διεθνές σύμβολο του φιλελληνισμού και κινήσει αποφασιστικά το ενδιαφέρον των ξένων δυνάμεων για την ελληνική Εθνεγερσία αναπαρίστανται σε ένα καθηλωτικό μονόδραμα σε πρώτο πρόσωπο, που συνδυάζει τη σύγχρονη μουσική γλώσσα με την ενδελεχή ιστορική έρευνα.
Καταλυτικό ρόλο στην απόφαση για τη δομή του έργου έπαιξε μια αποστροφή σε επιστολή του Μπάιρον προς τον εκδότη Τόμας Μουρ την περίοδο της συγγραφής του Τσάιλντ Χάρολντ: «Ήμουν μισότρελος […] ανάμεσα στη μεταφυσική, τα βουνά, τις λίμνες, την άσβεστη αγάπη, τις άφατες σκέψεις και τον εφιάλτη των δικών μου παραπτωμάτων».
Η μουσική του Αλέξανδρου Μούζα λειτουργεί σχεδόν με κινηματογραφική οπτική, προσπαθώντας, με σύγχρονο τρόπο, να αναδείξει νέα μηνύματα μέσα από μια προσωπική ανάγνωση. «Δεν περιέχει μουσικά δάνεια, ούτε παραπέμπει σε μουσικές αναφορές της εποχής ή την παράδοση. Στις επιστολές, αφήνεται στον ηθοποιό σχετική ελευθερία να χειριστεί το κείμενο εντός συγκεκριμένων χρονικών πλαισίων, ενώ, στα ποιητικά κείμενα, η παρτιτούρα απαιτεί απόλυτη ακρίβεια στην εκφορά του λόγου και ο ηθοποιός αναλαμβάνει ρόλο σολίστ. Μεταξύ των μερών παρεμβάλλονται μεγάλα ορχηστρικά μέρη που λειτουργούν σχολιαστικά στη σκηνική δράση», σημειώνει ο συνθέτης.
Παράλληλα, η σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου αποδίδει γλαφυρά την πνιγηρή ατμόσφαιρα της ύστατης, παράτολμης περιπέτειας του ποιητή στο Μεσολόγγι, ένδοξο τελευταίο σταθμό μιας βιογραφίας μοναδικής – και πέρα για πέρα ρομαντικής.
Ένας «έκπτωτος άγγελος» προσγειώνεται σε ένα κάθυγρο τοπίο, σχεδόν σαν ανάμνηση από τα Φτερά του έρωτα του Βιμ Βέντερς. Είναι ο ρομαντικός ποιητής Λόρδος Μπάιρον που καταφθάνει στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1823. Ο ήρωας εγκλιματίζεται σταδιακά στον χώρο και τον χρόνο, και φανερώνει την «αποστολή» του στο κοινό: ήρθε για να υπηρετήσει τον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η κατάσταση είναι δύσκολη, γιατί οι έριδες και οι αντιμαχόμενες φατρίες επιβαρύνουν το έργο της Επανάστασης. Ο Μπάιρον, όντας πλούσιος, ευγενής, αλλά και επίσημος εκπρόσωπος του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, προσπαθεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις και να ενισχύσει τους Έλληνες με ακριβοδίκαιο τρόπο. Αντιμέτωπος με τις εσωτερικές διαμάχες, τα ψέματα και τη φιλαργυρία των Ελλήνων, ο εξοργισμένος Μπάιρον καταφεύγει στον εσωτερικό του κόσμο, την αισθαντική αναπόληση και τον μεταφυσικό στοχασμό.
Η υψιπετής του φαντασίωση έρχεται σε σκληρή αντίθεση με την απομαγευμένη πραγματικότητα του Μεσολογγίου, όπου γίνεται δεκτός με τιμές τον Ιανουάριο του 1824. Η αποφασιστικότητά του να παραμείνει στο πλευρό των Ελλήνων ως το τέλος ενισχύεται, όσο κι αν ο νους του πολιορκείται από σκέψεις αισθηματικές, που στρέφονται γύρω από την εγκαταλελειμμένη κόρη του Άντα και την ανάμνηση του φοιτητικού του έρωτα Τζων Έντλεστον. Το πνεύμα του ταλαντεύεται ανάμεσα στην πραγματικότητα του πολέμου, την αισθηματική διέγερση και τη φιλοσοφική ανησυχία. Η υγεία του επιβαρύνεται εξαιτίας του κλίματος και των κακουχιών, όμως η ελπίδα και το ρομαντικό όραμα της λύτρωσης τον συνοδεύουν ως το τέλος. Καθώς οι ζωτικές του λειτουργίες φθίνουν, ο νους του στρέφεται ξανά προς την αγαπημένη του Ελλάδα… Εντέλει, η ψυχή αυτού του «έκπτωτου αγγέλου», γενναία ως την ύστατη στιγμή, και ο επίγειος κόσμος αποχωρίζονται – «σαν δυο ωραίοι εχθροί».
BΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ
Αλέξανδρος Μούζας Σύλληψη, μουσική, επιλογή κειμένων
Σπούδασε σύνθεση με τον Θεόδωρο Αντωνίου, ανώτερα θεωρητικά με τον Χάρη Ξανθουδάκη, ηλεκτρονική μουσική με τον Δημήτρη Καμαρωτό και ενορχήστρωση με τον Κώστα Κλάββα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως συνθέτης ασχολείται συστηματικά με τον συνδυασμό της μουσικής με τις άλλες τέχνες (κινηματογράφος, χορός, θέατρο). Έχει δεχτεί πλήθος παραγγελιών για μουσικά έργα και σκηνικές παραγωγές από όλους τους οργανισμούς στην Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρονται το μουσικό θέατρο City Lives, η μουσική για τις βωβές ταινίες Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή και Ανδαλουσιανός σκύλος, το μπαλέτο Trisha κ.ά. Ορχηστρικά του έργα έχουν κυκλοφορήσει διεθνώς από την εταιρεία Naxos. Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννης (2010-2018) και του Φεστιβάλ EnLIVE στην Κύπρο, και παραγωγών όπως Ξενάκης σε Α΄ πρόσωπο, Madness (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου), Vesalii Icones, Dream (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών) και Alternativa (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση). Έχει σχεδιάσει τα εκπαιδευτικά προγράμματα μεγάλης κλίμακας Cam-media (2009-2015) και S-[cool]-life (2014-2015) στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του ελληνικού τμήματος του ευρωπαϊκού προγράμματος New Media Edge. Διδάσκει Μουσική Τεχνολογία στο Μητροπολιτικό Κολέγιο.
www.mouzas.com
Νίκος Βασιλείου Μουσική διεύθυνση
Πιανίστας, αρχιμουσικός και συνθέτης, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά σε Αθήνα και Νέα Υόρκη, καθώς και διεύθυνση ορχήστρας στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου Σκοτίας (υπότροφος Ακαδημίας Αθηνών). Δίδαξε μουσική στη μέση εκπαίδευση, καθώς και πιάνο και διεύθυνση χορωδίας στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Διευθυντής της Παιδικής Χορωδίας «Μανώλης Καλομοίρης» (1992-2000), έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Από το 1994 ως κορεπετίτορας έχει συμμετάσχει στη μουσική προετοιμασία τουλάχιστον εξήντα παραγωγών της ΕΛΣ. Υπήρξε διευθυντής της Χορωδίας της ΕΛΣ (2005-2011), υπεύθυνος του Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ (2012-2015) και αρχιμουσικός της Σύγχρονης Όπερας από το 2010, με πάμπολλες πανελλήνιες πρώτες παρουσιάσεις στο ενεργητικό του. Μουσικός σύμβουλος του Φεστιβάλ Αθηνών (2017/18). Ως αρχιμουσικός έχει συμπράξει με Ορχήστρα ΕΛΣ, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, Δήμου Αθηναίων κ.ά.
Θωμάς Μοσχόπουλος Σκηνοθεσία
Γεννήθηκε στην Mπίτολα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, θέατρο στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, καθώς επίσης θέατρο και κινηματογράφο στην Iταλία. Yπήρξε καλλιτεχνικός συνδιευθυντής μαζί με τον Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου (Αμόρε, 2001-2008). Έχει σκηνοθετήσει πολυάριθμα θεατρικά έργα, θέατρο για παιδιά, ταινίες, βιντεοκλίπ και ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, αλλά και όπερες σε Ελλάδα και εξωτερικό (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Φεστιβάλ Αθηνών, Φεστιβάλ Δύο Κόσμων Σπολέτο, Φεστιβάλ Κρεμόνας, Λυρικό Θέατρο Κάλιαρι Σαρδηνίας). Επιμελήθηκε σκηνοθετικά το πρώτο τμήμα της Τελετής Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων (Αθήνα 2004), αλλά και την Τελετή Παράδοσης του ΚΠΙΣΝ στο ελληνικό Δημόσιο (2017). Από το 2014 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Πόρτα. Για την Εθνική Λυρική Σκηνή έχει σκηνοθετήσει τον Πρωτομάστορα του Μανώλη Καλομοίρη (2008) και την όπερα για παιδιά Προσοχή! Ο πρίγκιπας λερώνει σε μουσική Νίκου Κυπουργού και ποιητικό κείμενο δικό του (2013).
Ευαγγελία Θεριανού Σκηνικό
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών (2002-2008). Από το 2011 ασχολείται επαγγελματικά με τη σκηνογραφία και τον σχεδιασμό εσωτερικών χώρων και αντικειμένων. Είναι σταθερή συνεργάτιδα του Θεάτρου Πόρτα, ενώ έχει συνεργαστεί με Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Δουλειά της έχει παρουσιαστεί και σε φεστιβάλ στο Αννόβερο, το Παρίσι και το Δουβλίνο. Στον κινηματογράφο έχει σχεδιάσει τα σκηνικά για τις ταινίες μικρού μήκους του Αριστοτέλη Μαραγκού Μακαρισμοί και Cruiser. Ως βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου έχει συμμετάσχει, από το 2009, σε αρκετές παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς και στις τελετές έναρξης και λήξης των Special Olympics 2011 στην Αθήνα.
Μαγδαληνή Αυγερινού Κοστούμια
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα όπου εργάζεται ως σκηνογράφος – ενδυματολόγος. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του ΤΕΙ Αθήνας και του Τμήματος Σκηνογραφίας – Ενδυματολογίας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. Έχει σχεδιάσει σκηνικά και κοστούμια για παραστάσεις σε Εθνικό Θέατρο, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Θέατρο Νέου Κόσμου, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Εθνική Λυρική Σκηνή και άλλα θέατρα σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Αλέξης Φουσέκης Κινησιολογία
Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, απ’ όπου και αποφοίτησε το 2012 με υποτροφία για τη Σχολή της Μάρθας Γκράχαμ, στη Νέα Υόρκη. Ανήκει στην καλλιτεχνική ομάδα του Ρόμπερτ Ουίλσον για τις διεθνείς παραγωγές Οιδίπους τύραννος και Ο Μεσσίας. Αποτελεί βασικό μέλος της ομάδας του σκηνοθέτη στο Εργαστήριο Παραστατικών Τεχνών The Watermill Center, Νέα Υόρκη. Έχει συνεργαστεί με τους RootlessRoot, Λίντα Καπετανέα και Γιόζεφ Φρούτσεκ, στη διεθνή περιοδεία του έργου Europium, Κωνσταντίνο Ρήγο (Αρκαδία, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, 2014), Μαριάννα Καβαλλιεράτου (Stream, They, Death, Αγάπη), Γιάννη Αντωνίου (Memoirs of a Sailor, Εθνική Όπερα του Κουβέιτ), Αθανασία Κανελλοπούλου (Exodus, Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Ραμάλλας), Διονύση Σαββόπουλο και Ερμή Μαλκότση (Πλούτος), Γιάννη Κακλέα (Αχαρνής, Συρανό ντε Μπερζεράκ, Το παιχνίδι της σφαγής, Εθνικό Θέατρο), Θωμά Μοσχόπουλο (Μότζο, Θέατρο Πόρτα), Ευριπίδη Λασκαρίδη (Μεταμόρφωση και γελοιότητα – Η βόλτα), Φρόσω Λύτρα (Η κυρία της νύχτας, Δράκουλας), Στέλλα Φωτιάδη (Hands / Xέρια, Seeking Bliss, Nostos Festival, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος).
Νίκος Βλασόπουλος Σχεδιασμός φωτισμών
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε διεύθυνση φωτογραφίας και έχει εργαστεί σε αρκετές παραγωγές στην τηλεόραση και το σινεμά. Από το 2000, εργάζεται ως σχεδιαστής φωτισμών σε θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις χορού. Δουλειές του έχουν παρουσιαστεί σε Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Εθνικό Θέατρο, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ίδρυμα Μ. Κακογιάννη, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Φεστιβάλ Αθηνών κ.α. Επίσης, δουλειές του έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα θέατρα και φεστιβάλ του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων Théâtre de la Ville (Παρίσι), Θέατρο Saint-Gervais (Γενεύη), The Place (Λονδίνο), Μπιενάλε χορού Λυόν, Hellerau (Δρέσδη), NRW Tanzhaus (Ντύσσελντορφ), CND (Παρίσι), Hivernalles (Αβινιόν) κ.ά.
Χρήστος Λούλης Λόρδος Μπάιρον
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976 και σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν απ’ όπου αποφοίτησε το 1999. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως οι Λευτέρης Βογιατζής, Λυδία Κονιόρδου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Γιάννης Χουβαρδάς, Ματίας Λάνγχοφ, Δημήτρης Καραντζάς, Νίκος Μαστοράκης, Νίκος Καραθάνος σε έργα κλασικού και όχι μόνο ρεπερτορίου όπως Καθαροί, πια, Ερωτόκριτος (βραβείο Χορν 2002), Ίων, Πέρσες, Βάκχες, Φιλοκτήτης, Φάουστ, Άμλετ, Άλκηστη, Άγγελοι στην Αμερική, Μήδεια, Αμφιτρύων, Πλούτος, Νεφέλες κ.ά. Στον κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει στις ταινίες Ενήλικοι στην αίθουσα [Adults in the Room] του Κώστα Γαβρά, Ο άνθρωπος του Θεού [Man of God] της Γελένας Πόποβιτς, Love Me Not του Αλέξανδρου Αβρανά, Η κόρη του Ρέμπραντ του Νίκου Παναγιωτόπουλου, J.A.C.E. του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, Παράδεισος του Παναγιώτη Φαφούτη, Σκλάβοι στα δεσμά τους του Τώνη Λυκουρέση (Bραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) κ.ά.
Αντώνης Βαής Χορευτής
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης το 2009. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του χόρεψε για την Hellenic Dance Company και για τη χορογράφο Βαλασία Συμεωνίδου. Τιμήθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Κούλα Πράτσικα και συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, το Χοροθέατρο Οκτάνα και τους Jukstapoz. Στο τέλος του 2010 χορεύει για την Ντορίτ Βάινταλ και το Dansmakers Άμστερνταμ για να συνεχίσει έπειτα στο Βερολίνο ως μέλος της εταιρείας σύγχρονου χορού cie. Toula Limnaios (2011). Από το 2012 έως το 2019 συνδημιούργησε και χόρεψε διεθνώς με την ομάδα Sasha Waltz & Guests. Το 2020 συνεργάστηκε με την Αλεξάντρα Βάιερσταλ και το 2021 χορεύει στο νέο έργο του Χρήστου Παπαδόπουλου Larsen C. Από το 2018 μέχρι σήμερα, έχει παρουσιάσει δικά του χορογραφικά έργα σε Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Ufer Studios Βερολίνου και Φεστιβάλ Fabrik Potsdam Βερολίνου.
Δέσποινα Λαγουδάκη Χορεύτρια
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, Κρήτη. Είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Έχει κάνει σεμινάρια σε Ελλάδα και εξωτερικό με καταξιωμένους χορευτές και χορογράφους. Το 2017, φτάνει στον τελικό του ελληνικού So You Think You Can Dance, κατακτώντας την τέταρτη θέση. Έχει συνεργαστεί με την ομάδα της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης για παραγωγές σε Νέα Υόρκη, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Πειραιώς 260, με τον Κώστα Φιλίππογλου (Προμηθέας δεσμώτης για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου), το Χοροθέατρο Οκτάνα του Κωνσταντίνου Ρήγου (Ιεροτελεστία της άνοιξης), τον Αντώνη Φωνιαδάκη (Σάλεμα και Σάλεμα Revisited), την ομάδα χορού Άρθρωσις της Πέννυς Διαμαντοπούλου (Unhinged) και τους Χορευτές του Βορρά (Επιμένω, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Ντμίτρι Σοστακόβιτς: Συμφωνία Δωματίου, έργο 110a σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Μέδουσα, Η θάλασσα του Σκαλκώτα). Το 2020 λαμβάνει μέρος στην πρώτη χορογραφική δουλειά του Αλέξανδρου Σταυρόπουλου Cinderella’s στο ARC, δουλειά που επιλέχθηκε να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Aerowaves το 2021.
