Αφιέρωμα στον Ιάννη Ξενάκη | Το dissonArt ensemble παίζει Ξενάκη

Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμμετέχει στον εορτασμό για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου πρωτοπόρου της μουσικής του 20ού αιώνα Ιάννη Ξενάκη με ένα εκτενές πρόγραμμα συναυλιών και παραστάσεων που καλύπτει το φάσμα από τη ριζοσπαστική σολιστική του γραφή ως το σκηνικό του έργο. Τα τέσσερα προγράμματα που απαρτίζουν το Αφιέρωμα στον Ιάννη Ξενάκη θα παρουσιαστούν στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στις 7, 8, 20, 22, 26 Μαΐου 2022.

Το δραστήριο dissonArt ensemble με έδρα τη Θεσσαλονίκη, από τους σοβαρότερους «πρεσβευτές» της σύγχρονης μουσικής στον ελλαδικό χώρο, επανέρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή για να τιμήσει την εκατονταετηρίδα από τη γέννηση του Ιάννη Ξενάκη με ένα πρόγραμμα έργων του συνθέτη για σύνολο δωματίου που καλύπτουν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες τού σχεδόν πεντηκονταετούς δημιουργικού βίου του σπουδαίου καλλιτέχνη. Το σύνολο διευθύνει ο, ειδικός στη σύγχρονη μουσική, Γερμανός συνθέτης και αρχιμουσικός Γιοχάννες Καλίτσκε.

Το πρόγραμμα της συναυλίας ξεκινά με δύο έργα από την αυστηρή, ασκητική και εσωστρεφή τελευταία περίοδο του Ξενάκη: το περίτεχνο και διάφανο Πλεκτό και το πυκνό αντιστικτικό Και, γραμμένα για δύο γερμανικά σύνολα κατά τη δεκαετία του ’90. Το διάσημο τρίο Ιχώρ του 1978, που παίρνει το όνομά του από το «διάφανο και αιθέριο υγρό που κυλά αντί για αίμα στις φλέβες των θεών» και εξερευνά την τεχνική του γκλισάντο των εγχόρδων, διαδέχεται η παλαιότερη σύνθεση του προγράμματος, το ηχοχρωματικά περιπετειώδες έργο Ανακτορία, που γράφτηκε το 1969 στις Ηνωμένες Πολιτείες, τιτλοφορείται με το όνομα μιας περίφημης ερωμένης της Σαπφώς και περιγράφεται από τον συνθέτη ως «μουσική για τις καταστάσεις του έρωτα, του έρωτα σε όλες του τις μορφές: σαρκικού, πνευματικού, λογικού κλπ.». Η συναυλία ολοκληρώνεται με το έργο Άκανθος του 1977, μια από τις μελωδικότερες συνθέσεις του Ξενάκη, η γραφή της οποίας συμπλέκει με τρυφερό και οργανικό τρόπο τη γυναικεία φωνή (το μέρος της οποίας αναλαμβάνει εδώ η πολυσχιδής μεσόφωνος με διεθνή δραστηριότητα Ηλέκτρα Πλατιοπούλου) με το μουσικό σύνολο.