Θρήνος και μεταφυσικό στοιχείο στη μουσική του 20ού αιώνα

Συνθέσεις κορυφαίων συνθετών του 20ού αιώνα από τη δεκαετία του 1930 ως και του 1990 που, παρά τις ετερόκλητες καταβολές τους, σημάδεψαν τη μουσική δημιουργία με τις ιδιαίτερα προσωπικές φωνές τους, άρρηκτα συνδεδεμένες με το μεταφυσικό στοιχείο, όπως στην περίπτωση του αινιγματικού Ιταλού αυτοεξόριστου Τζατσίντο Σέλζι, μελετητή των αρχαίων πολιτισμών και προσωπικού φίλου του Γιάννη Χρήστου, του Βρετανού Τζων Τάβενερ, ο οποίος ασπάστηκε το ορθόδοξο δόγμα, που διαπότισε έκτοτε όλη του τη μουσική δημιουργία, και του επίσης Βρετανού Πήτερ Μάξουελ Ντέιβις, η σκοτσέζικη καταγωγή του οποίου αποτυπώνεται στην αβανγκάρντ γραφή του με τη χρήση του «σκοτεινού» –gothic– στοιχείου, αλλά και τη συνεχή σύνδεση με τη σχολή της πολυφωνίας και τα μουσικά της ιδιώματα.

Κοντά τους ο Γεωργιανός Γκίγια Καντσέλι, ένας ιδιαίτερος εκπρόσωπος του νεομινιμαλισμού, ο οποίος χρησιμοποιεί σπαράγματα των βιβλικών κειμένων ως «ήχους ανάμεσα σε σιωπές του αέρα», όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Επίσης, ο κορυφαίος Γερμανός Πάουλ Χίντεμιτ, οπαδός, ανάμεσα σε άλλα, της άμεσης χρηστικότητας (μουσική για συγκεκριμένη χρήση), με το θρυλικό έργο του Πένθιμη μουσική [Trauermusik], γραμμένο για τον θάνατο του βασιλιά Γεωργίου Δ΄ της Αγγλίας στα όρια της μοτσάρτειας δημιουργικής πνοής και μέσα σε λίγες μόνο ώρες. — Ν. Β.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Τζων Τάβενερ (1944-2013)

Θρήνος [Threnos, 1990]

Τζατσίντο Σέλζι (1905-1988)

Λίλιθ [Lilitu, 1962] - Σολίστ: Μυρσίνη Μαργαρίτη

Πάουλ Χίντεμιτ (1895-1963)

Πένθιμη μουσική [Trauermusik, 1936]

Πήτερ Μάξουελ Ντέιβις (1934-2016)

Ο αμνός του Θεού [Agnus Dei, 1984]

Λέος Γιάνατσεκ (1854-1928)

Η Μαντόνα του Φρύντεκ [Frýdecká panna Maria, 1911]

Από τον κύκλο κομματιών για πιάνο Σε κατάφυτο μονοπάτι [Po zarostlém chodníčku]

Γκίγια Καντσέλι (1935-2019)

Caris Mere [1994] - Σολίστ: Χρύσα Μαλιαμάνη

Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στεγάζεται στο κτίριο που είναι γνωστό ως «Οικία Κλεάνθους» ή «Παλαιό Πανεπιστήμιο» και βρίσκεται στην οδό Θόλου 5 στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη. Η ιστορία του ανέρχεται πολύ πριν από τον 18ο αιώνα και το καθιστά ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα κτίρια της προοθωνικής περιόδου. Έχει το σπάνιο προνόμιο να στεγάζεται στο ίδιο κτίριο το οποίο στέγασε το πρώτο Πανεπιστήμιο της ανεξάρτητης Ελλάδας (1837-1841), που ήταν και το πρώτο της Βαλκανικής χερσονήσου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Με τη σημερινή του λειτουργία, ως Μουσείο, εγκαινιάστηκε το 1987, προσκαλώντας τον επισκέπτη να γνωρίσει τη θεμελίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας και την ακαδημαϊκή κληρονομιά του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δείτε εδώ και κατεβάστε το έντυπο του 1ου Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής